Standpunt BDW: Afdreiging

Minister-president Rudi Vervoort (PS) heeft in de krant De Morgen fors uitgehaald naar coalitiepartner SP.A. Als de SP.A pleit voor de fusie van de gemeentes, dan is het duidelijk dat die haar niet interesseren, zegt Vervoort. In een niet-politieke context is dat een rake vaststelling, maar uit de mond van de minister-president van de Brusselse regering is dat een regelrechte dreiging.

En, voegt Vervoort er nog aan toe: welke reden heb ik dan nog om samen campagne te voeren? Met andere woorden, als de SP.A niet netjes aan de leiband van de PS loopt, dan kan de partij op gemeentelijk niveau oprotten.

Het is ronduit beschamend dat een Vlaamse partij in Brussel niet van mening kan verschillen met de Franstalige zusterpartij zonder verdenking van communautaire bijbedoelingen.

Maar onze minister-president gaat nog verder. Volgens hem zit er een logica in de eisen voor één politiezone. Na de eenmaking van de politiezones, volgt de fusie van de gemeenten en uiteindelijk wordt het Brussels Gewest gezamenlijk bestuurd door Vlaanderen en Wallonië.

Die passage in een simultaan interview in La Libre Belgique is verbijsterend. Hier laat Vervoort zien dat hij de hele politieke klasse, zijn partijgenoten in Wallonië inbegrepen, wantrouwt.

Dat er in Vlaanderen politici zijn die dromen van bovenstaand scenario is nog geen reden om te denken dat alle Vlaamse partijen Brussel onder ‘voogdij’ van Vlaanderen en Wallonië willen plaatsen. Bovendien kan zulks alleen maar beslist worden samen met de Franstaligen. In Wallonië is de PS nog altijd de grootste partij. Wantrouwt Vervoort dan ook zijn eigen partij? Wat is het programma van de minister-president eigenlijk?

De vaststelling van Hans Bonte (SP.A) klopt. Het parlementslid, tevens burgemeester van Vilvoorde, zegt: iedere keer als iemand van buiten de hoofdstad iets zegt over de hoofdstad gaan de stekels omhoog.

Bonte hield in februari op de terrorismetop in Washington een toespraak over de aanpak van Syriëstrijders en radicaliserende jongeren in zijn stad. Bonte was uitgenodigd door het Witte Huis en is een grote voorstander van een fusie van de Brusselse gemeenten.

Vervoort zou zijn cynisme beter laten en Bonte uitnodigen en naar zijn argumenten luisteren. Net zoals het Witte Huis dat gedaan heeft. Misschien verandert Vervoort van mening, of levert Bonte hem argumenten om tegen te blijven.

Met het cynisme dat Vervoort tentoonspreidt geraakt hij nog niet in Vilvoorde, laat staan in Washington. Het is niet altijd de schuld van de anderen.