Standpunt BDW: Madame Non

Minister van Onderwijs en Cultuur in de Franse Gemeenschap Joëlle Milquet (CDH) moet dringend de aandacht afwenden van het onderzoek dat tegen haar loopt wegens het scheppen van fictieve banen als minister van Binnenlandse Zaken in de regering Di Rupo. En dan is een uithaal naar de Vlamingen altijd meegenomen.

De Vlaamse acteurs Veerle Baetens en Wim Willaert zijn genomineerd voor de Magritte du Cinéma van de Franse Gemeenschap. En dat kan volgens Madame Non niet: de jury doet alsof er in Wallonië geen filmtalent rondwaart. Dat Baetens en Willaert genomineerd zijn voor een rol in een Franstalige film doet volgens Milquet dus niet ter zake.

In clichés zit veel waarheid. Zoals: de bevolking krijgt de politici die ze verdient. Maar in een perfide particratie zoals België is dat vaak niet waar. Onze Franstalige landgenoten verdienen Joëlle Milquet niet. Niemand verdient Milquet. Voor geen enkele bevoegdheid hoe klein ook, maar zeker niet voor superbevoegdheden zoals onderwijs en cultuur. Twee departementen die ruimdenkendheid zouden moeten uitstralen. Ruimdenkend is Milquet niet, en moeite om dat weg te moffelen doet ze ook al niet.

Dat de jury van de Magritte du Cinéma in eer en geweten voor twee Vlaamse acteurs kiest, kan alleen maar toegejuicht worden. Niet omdat het Vlamingen zijn, maar omdat diezelfde jury laat zien dat ze artistieke en geen politieke criteria hanteert. Meer betekent dat niet. Dat de minister van Cultuur meent zich over die keuze te moeten uitspreken is al bedenkelijk. Dat de grote, multiculturele Joëlle Milquet een bekrompen nationaliste is, heeft ze lang kunnen wegstoppen voor de nationale media. Hier in Brussel is dat altijd duidelijk geweest. Zo heeft Brigitte Grouwels nooit op de CDH-lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen mogen staan omdat ze te Vlaams is. Grouwels is veel minder Vlaams dan Milquet francofoon is. Met de jongste gemeenteraadsverkiezingen wou Milquet in Brussel-Stad geen CDH/CD&V-lijst. Bianca Debaets mocht erop, maar onder het banier CDH.

Het onderzoek dat tegen Milquet loopt over het scheppen van fictieve banen heeft ook met communitarisme te maken. De allochtone werknemers moesten in de migrantenwijken van Molenbeek, Anderlecht, Schaarbeek en Sint-Joost evenementen organiseren om stemmen te ronselen voor Milquet. Iedereen welkom, als het maar geen Vlamingen zijn. La Belgique op z’n Milquets.