Standpunt BDW: Onderscheiding voor MIVB

Brusselaars (en pendelaars) zijn milde mensen. De vervoersmaatschappij MIVB krijgt, zij het voor het eerst in haar geschiedenis, een onderscheiding van de reizigers. Helemaal onverdiend is die graad niet, maar toch is er geen reden voor zelfgenoegzaamheid.

Er moeten nog te veel pijnpunten – de eeuwig kapotte roltrappen zijn maar één voorbeeld – weggewerkt worden. En bovendien: met enquêtes moet je altijd uit je doppen kijken, dat weet iedere sociale wetenschapper. De enige zekerheid is dat enquêtes de opdrachtgevers veel geld kosten. Maar omdat de jaarlijkse enquête een onderdeel zijn van de communicatiestrategie van de MIVB, malen ministers niet om de kostprijs.

Net zoals de NMBS wil de MIVB veel reizigers tegelijkertijd vervoeren, dat is nodig om het rendement hoog te houden, zo wordt gezegd. Die logica vertaalt zich in de frequenties: wil je een tram, metro of bus nemen buiten de schoolvakanties en op de spitsuren, dan ben je meestal goed af. Als je er tenminste niet tegen opziet om recht te staan.

In het weekeinde of na 20 uur ‘s avonds moet je geluk hebben. Dan merk je concreet dat het aanbod nog altijd veel te veel op woon-werkverkeer en scholen afgestemd is. Voor het avondaanbod – tussen 20 uur en 24 uur – krijgt de MIVB ‘maar’ zes op tien. Ook hier toont de reiziger zich mild en moet dringend de vergelijking gemaakt worden met de frequenties van andere steden.

Wie op zaterdagavond na 19 uur aan het Zuidstation, een belangrijk knooppunt, de premetro richting Ukkel wil nemen, moet al gauw tien minuten wachten, zelfs al heeft die de keuze tussen tram 3 en 4. Dat krijg je in geen enkele andere grote buitenlandse stad verkocht. Ook op woensdagnamiddagen is het vaak balen. Inderdaad, de school is dan uit maar ook dan moeten reizigers vaak tien minuten wachten op een tram of bus. Dat zijn geen grootstedelijke frequenties. Langer dan vijf minuten zou het niet mogen duren.

De MIVB heeft niet alleen de opdracht om niet-gemotoriseerde Brusselaars en pendelaars van A naar B te vervoeren. De MIVB moet zo aantrekkelijk worden dat de pendelaars hun auto op de overstapparking achterlaten en Brusselaars hun auto van de hand doen. De MIVB moet daarom een enquête houden onder reizigers die geen auto hebben, die zich alleen verplaatsen met openbaar vervoer, taxi, fiets en te voet. Dan kunnen ze een strategie uittekenen om Brusselaars en pendelaars te overhalen om de overstap naar het openbaar vervoer te wagen.