Standpunt BDW: Zegt de rebel...

Walter Vandenbossche (CD&V), ere-ondervoorzitter van het Brussels parlement, heeft een punt als hij stelt dat Brussel zijn onbestuurbaarheid nadert. Dat schrijft Christophe Degreef in de redactiecolumn van Brussel Deze Week.

We zouden gemakkelijk de stelling van Walter Vandenbossche, de ere-ondervoorzitter van het Brussels parlement, kritiekloos kunnen onderschrijven. Vandenbossche, de rebel binnen de Brusselse CD&V, zit niet om een straffe uitspraak verlegen, en doorgaans is hij een van de weinige Vlaams-Brusselse politici die niet mee stapt in de mantra dat meer Brussel de oplossing is voor alles. Wat Vandenbossche in De Standaard schrijft over het (ontbrekende) Brusselse veiligheidsbeleid, is gespierd maar maakt een punt.

De ere-ondervoorzitter van het Brusselse parlement stelt dat Brussel zijn onbestuurbaarheid nadert, te meer omdat de PS en de N-VA zich te veel bezighouden met politieke spelletjes. Door het Belgische institutionele kluwen is er in dit land geen veiligheidsbeleid, behalve een dat stoelt op de goodwill van N-VA en PS en de toevalligheden van de dag. Niemand kan zeggen dat daar niets van aan is: de N-VA is nog altijd bezig met op het federale niveau het momentum te missen om de Brusselse politiezones te fuseren, ondanks alle retoriek. En de Brusselse PS verschuilt zich achter de onbegrijpelijkheid van de zesde staatshervorming om geen veiligheidsbeleid te voeren. Eerst moet er een federaal veiligheidsbeleid komen, zegt Brussels minister-president Rudi Vervoort.

De zesde staatshervorming lijkt zo gemaakt dat er van geen beleid sprake kan zijn. Brussel is dan wel bevoegd geworden voor de coördinatie van de politiezones en kan zo eigen accenten leggen, insiders weten dat die constructie vooral een doorgeefluik wordt voor subsidies aan het lokale veiligheidsbeleid van de Brusselse gemeenten. De zogenaamde Brusselse ‘Hoge Ambtenaar’ die verantwoordelijk zal zijn voor de coördinatie van noodplannen, houdt zich bezig met burgerlijke veiligheid, wat vooreerst een federale bevoegdheid is.

Dus: er is een niveau gecreëerd, compleet met een administratie van 50 mensen, en dat niveau wordt verschillend politiek vertaald door de twee uitersten die N-VA en PS zijn. Tot daar klopt alles wat Vandenbossche zegt. Maar: beide partijen, en ook Vandenbossches CD&V, hebben zich geschaard achter de zesde staatshervorming. De partij van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon, de N-VA, deed dat zelfs uit een soort staatsraison. Iedereen had kunnen weten tot wat de zesde staatshervorming zou leiden: onduidelijkheid.

De kiemen van de volgende staatshervorming zijn daarbij al gelegd. De zesde staatshervorming mocht niet werken, en ze zal dat ook zeker niet doen voor veiligheid, dat als communautair thema wordt uitgespeeld. Maar iets zegt ons dat, ook al zijn de Vlaamse argumenten voor een beter Brussels veiligheidsbeleid terecht, het een schouwspel is dat artificieel is.

We kunnen Rudi Vervoort veel kwalijk nemen, maar niet dat hij zijn rol speelt in de institutionele vorm die hem is opgelegd door zijn eigen partij, met instemming van de N-VA. Ook Vandenbossche weet dat, en met hem de christendemocratie. Op welk momentum wacht men eigenlijk om aan dit institutionele gedrocht een einde te maken?