Elke Roex
© SP-A

Zorgverzekering: 'Sociale shopping, neen bedankt!'

© Brussel Deze Week
04/03/2015

Brussel moet eenvoudiger, niet complexer, vindt Brussels parlementslid Elke Roex (SP.A). Volgens Roex moeten we vanuit de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) een vernieuwend zorgsysteem uitbouwen op maat van de stad.

D e Vlaamse zorgverzekering, die in 2001 in Vlaanderen én Brussel ingevoerd werd, moet de basis vormen voor de Vlaamse Sociale Bescherming (VSB) waar de huidige Vlaamse regering (N-VA, CD&V en Open VLD) luidop van droomt. Dat is een Vlaamse volksverzekering, waarbij Vlaanderen zelfstandig kan bepalen hoe ze de zorg voor haar inwoners in de toekomst bepaalt. In die zogenoemde Vlaamse Sociale Bescherming wordt zo - behalve de zorgverzekering - hulp aan bejaarden, financiering van woonzorgcentra en het ondersteuningsbudget voor personen met een handicap opgenomen, maar ook onder meer de premie voor jonge kinderen, een maximumfactuur in de thuiszorg en de hospitalisatieverzekering. Klinkt goed, zou je durven te denken. De realiteit voor de Brusselaars is echter minder rooskleurig.

Eén: nu, veertien jaar later, zijn we nog met 45.000 die hun zorgverzekering mooi betalen en dus aanspraak maken op die Vlaamse Sociale Bescherming. Een cijfer dat blijft dalen met de jaren. Goed voor de 45.000 onder ons die er heel wat rechten bijkrijgen, maar wat met die andere honderdduizenden Brusselaars? De spelregels verander je niet zomaar “en cours de route”. Het Brusselse gezin dat de Vlaamse zorgverzekering niet betaalde, omdat ze niet goed geïnformeerd was of krap bij kas zat, ziet zo ook de premie voor zijn jonge kinderen aan zijn neus voorbijgaan. Bedenktijd is er evenmin. Als je vandaag na je 26ste aansluit bij de Vlaamse zorgverzekering moet je eerst een straftijd van tien jaar uitzitten alvorens je er recht op hebt. Vaarwel uitkering, welkom sociale uitsluiting, vooral voor Brusselaars die het nu al moeilijk hebben om op het eind van de maand hun rekeningen te betalen.

Shopping
Twee: is het dan een oplossing om Brusselaars vrij te laten kiezen tussen een Vlaams dan wel een Franstalig aanbod voor hun sociale rechten? Strookt het met ons idee van sociale bescherming om bevolkingsgroepen zelf te laten kiezen welke ‘verzekering’ zij nemen om zich te beschermen in moeilijke tijden? Kun je die keuzevrijheid beperken en de facto gaan naar een gemeenschapskeuze? Is dat de prijs die we willen betalen voor een kopie van een Vlaamse Sociale Bescherming in Brussel?

Vlamingen in Brussel worden al lang niet meer behandeld zoals Vlamingen in Vlaanderen, denk maar aan erfenisrechten. Een Vlaamse Sociale Bescherming creëert helemaal geen gelijke behandeling tussen Vlaamse Brusselaars en Vlamingen, maar enkel een ongelijkheid tussen Brusselaars. Het komt neer op een gemeenschapskeuze. Zo ontstaan er twee soorten Brusselaars, elk met hun set van rechten en plichten. Sociale shopping op zijn best. By the way, anno 2015 heeft meer dan de helft van de Brusselaars buitenlandse roots. Voor hen is een gemeenschapskeuze al helemaal absurd.

Brussel moet eenvoudiger, niet complexer. Brusselaars zijn en blijven Brusselaars, zij laten zich niet kunstmatig opdelen. Er is overigens weinig kans dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens zo’n onderscheid van sociale rechten op basis van taal zou aanvaarden. De Vlaamse Sociale Bescherming moet in Brussel dus anders ingevuld worden.

Kijk- en luistergeld
Trouwens, de discussie is eigenlijk al beslecht in de federale onderhandelingen over de kinderbijslag. We besloten die aan de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) toe te kennen. Ik pleit om hetzelfde te doen met de Vlaamse Sociale Bescherming. Uiteraard moeten degenen die aangesloten zijn bij de zorgverzekering hun huidige rechten behouden.

Vlaanderen kiest in Brussel best voor een alternatief, en dat kan. Sven Gatz, huidig Vlaams minister, en ikzelf verwoordden het al in 2005 samen als volgt: “Wij pleiten ervoor om de kwaliteit van de Vlaamse instellingen in Brussel op peil te houden en waar mogelijk te verbeteren en het aantal instellingen waar nodig (vooral in de welzijnssector) uit te breiden. Verder breken we ook graag een lans om de Brusselse Vlamingen onrechtstreeks te compenseren voor bepaalde fiscale en andere Vlaamse kortingen die slechts gelden in Vlaanderen. Dit is in het verleden al gebeurd toen enkele jaren geleden het kijk- en luistergeld in Vlaanderen werd afgeschaft: de Vlaamse regering zorgde toen voor een nieuw Vlaams-Brusselfonds om Vlaamse instellingen en projecten in Brussel te financieren. Dit zijn voor ons verantwoorde en noodzakelijke beleidskeuzes. Het invoeren van de subnationaliteit daarentegen is spelen met vuur.”

Wellicht is een opgedeelde stad de prijs die men wil betalen om enkele Vlaamse dromen waar te maken. Voor SP.A is dat een grote neen, want maatschappelijk ontwrichtend en moreel onaanvaardbaar. Voor ons zijn Brusselaars niet alleen belangrijk, maar bovenal gelijk en dragen ze dezelfde familienaam: Brussel. Laten we daarom niet langer twijfelen en de nieuwe bevoegdheidsoverdracht als een kans zien om, vanuit de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC), een vernieuwend zorgsysteem uit te bouwen op maat van onze stad. De Vlaamse gemeenschap kan ons intussen compenseren met betaalbare kinderopvang en rusthuizen, met een performant, sociaal thuiszorgnetwerk en met kwaliteitsvolle instellingen en voorzieningen voor personen met een handicap. Werk genoeg dus om hoogstaande, betaalbare zorg voor alle Brusselaars te garanderen!

Elke Roex,
Brussels Parlementslid
(SP.A)

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Politiek, Opinie

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni