© Saskia Vanderstichele | Mensenrechtenactiviste en stagiaire strafrecht Charlotte Campo: "In de advocatuur voel ik mij vaak te hippie"

Enfant Terrible: mensenrechtenactiviste Charlotte Campo

Patrick Jordens
© BRUZZ
16/12/2017

Vechten tegen sociaal onrecht zat mij van jongs af aan in het bloed, ik wilde altijd de zwakkere beschermen. Toen ik in de kleuterklas zat, organiseerde ik een spreekuur voor gepeste kindjes en ging ik daarna remediëren met de pestkoppen (glimlacht). Op mijn zesde al zei ik dat ik advocate zou worden.

Charlotte Campo, Enfant terrible
© Saskia Vanderstichele

Toch heeft het ernaar uitgezien dat ik in de danswereld zou terechtkomen. Als puber maakte ik deel uit van een semiprofessionele dansgroep, en zelfs tijdens mijn bachelor Rechten ben ik heel intensief blijven dansen. Dans was mijn passie én mijn beste therapeut, ik kon er al mijn gevoelens en gedachten in kwijt. Later heb ik in yoga gelukkig een alternatief gevonden. Ik zou een minder goeie advocate zijn, mocht ik niet regelmatig yoga beoefenen.

Ik heb geen doordeweeks parcours gereden richting advocatuur. Na mijn studies had ik een enorme afkeer van recht, omdat het mij allemaal te veel om de regeltjes draaide. Ik miste de maatschappelijke inbedding. Daarom begon ik een Europese master in mensenrechten en democratisering. Een fantastische ervaring, ik vond er mijn oorspronkelijke motivatie terug.

Daarna heb ik drie jaar gewerkt bij instanties die zich inzetten voor mensenrechten, onder meer bij Human Rights Watch hier in Brussel. Daar hielp ik bij een rapport over de toegang tot justitie voor migrantenvrouwen, waarvoor ik tientallen vrouwen ondervraagd heb die slachtoffer waren van extreem huiselijk geweld. Uit dat rapport bleek dat zij nauwelijks hulp vonden in ons rechtssysteem, vaak door hun precaire administratieve status. Die getuigenissen hebben me opnieuw heel hard doen beseffen hoe belangrijk het werk van een advocaat kan zijn.

"Brussel, dat is de wereld in het klein, en mijn liefde voor de wereld vind ik terug in Brussel"

Charlotte Campo, stagiare strafrecht

Een goeie advocaat kan letterlijk levens veranderen, en daarom ben ik met veel overtuiging aan de slag gegaan als asiel- en migratieadvocate. Tot ik het aanbod kreeg om in West-Afrika te gaan werken voor het Mensenrechtencommissariaat van de Verenigde Naties, echt ‘an offer I couldn’t refuse’. Vanaf dag één was ik er de gelukkigste mens ter wereld, ik had me nog nooit zo thuis gevoeld.

Hoe dat kwam? Ik weet het niet, misschien door de grote solidariteit tussen de mensen daar. Wanneer ik weer een of andere tropische ziekte had opgedaan, ging er geen dag voorbij of iemand uit mijn wijk kwam vragen hoe het met mij ging. Die spontane zorg voor elkaar, dat zijn wij hier grotendeels kwijtgeraakt. Maar ik wil het ook niet overromantiseren, er valt daar natuurlijk nog veel te doen. Op het vlak van holebirechten bijvoorbeeld, waar ik me in moeilijke omstandigheden zwaar voor geëngageerd heb, en waar nog altijd een groot taboe op rust.

Sinds maart ben ik terug in België om mijn stage advocatuur af te maken. Nu specialiseer ik me in het strafrecht, en verdedig ik vaker de misdadigers dan de slachtoffers. Ik geloof echt dat ik een betere mensenrechtenverdediger kan zijn door me ook het verhaal van de misdadiger toe te eigenen. Als strafpleiter leer je meer dan wie ook om de mens te (durven) zien achter de crimineel. En intussen blijf ik mijn mensenrechten–DNA trouw, vanaf januari ga ik aan de slag bij de vzw INTACT, ter verdediging van vrouwenrechten.

De minder leuke kanten van mijn werk? Er lopen veel grote ego’s rond in de advocatuur, het is wel wat een machowereld. Ik voel mij hier vaak te hippie (lacht). En ja, het is dagelijks lange uren kloppen, voor een hongerloontje. Stage in de advocatuur is soms een beetje slavernij, hoe boeiend ook.

Gelukkig zit ik in Brussel, sinds jaar en dag mijn droomstad. Brussel, dat is de wereld in het klein, en mijn liefde voor de wereld vind ik terug in Brussel. Ik zou nergens anders in België willen wonen. Of ik een favoriete plek heb? Heb je nog een uur? Het zijn er tientallen (schatert)!

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Samenleving

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni