‘Het verbaast mij hoe verschillend mensen een boek kunnen lezen’

Vanuit Elsene schrijft Astrid Haerens Brussel onder meer de Vlaamse goegemeente in. ‘Stadspanters’, waarmee ze in september debuteerde, gaat volgens haar niet over het witte dorp in Vlaanderen waar ze opgroeide. ‘En tegelijk gaat het heel hard over mij. Maar dan via de ander.’

Dat dorp ligt in West-Vlaanderen en heet Zwevegem, al ligt het ook wel een eind in haar leven terug. Al vele jaren woont de jonge auteur van poëzie en proza in Brussel. Eerder gaf ze theaterles, nu zijn het workshops poëzie en haar schrijven of optredens als dichter die haar bezighouden.

“Geen vast werk hebben is onzeker, maar ik combineer verschillende projecten en jobs. Wel zorgt het ook voor een warrig bestaan, waarin tijd niet altijd is afgelijnd en het niet precies duidelijk is wanneer ik zal kunnen schrijven. Maar dat is ok zo, ik leef intuïtief en geniet daar wel van.”

Na twee jaar werken, verscheen afgelopen september haar debuutroman ‘Stadspanters’ bij uitgeverij Polis. Van literatuurhuis Passa Porta kreeg ze intussen een uitnodiging om deze donderdagavond het debutantenbal op te vrolijken. Samen met Hannah Roels vertegenwoordigt ze de Brusselse clan, naast vijf andere jonge, pas gedebuteerde auteurs.

Sociologische kring
Stadspanters vertelt een verhaal over Brussel en wordt ook wel gezien als een portret van mensen die worstelen met identiteit en hun eigenste dromen. “Het is een boek dat veel vraagt van de lezer”, zegt ze. “Het is geen klassiek, plotgericht verhaal maar telt heel veel beschrijvingen en heeft een aparte vertelstructuur.”

Mijn visie op literatuur wijkt misschien een beetje af van de mainstream, zegt ze. “Sommigen vinden dat je enkel kan schrijven over je eigen ervaringen en dat je daar heel dichtbij moet blijven. Mij fascineren de verhalen die me ergens anders kunnen brengen. Ergens anders dan het witte dorp in Vlaanderen waar ik opgroeide.”

“Debutanten schrijven naar mijn gevoel heel vaak over hun eigen sociologische kring. En ook in mijn boek zit sowieso veel van mezelf, maar dan via de ander. Zo is een boek voor mij een excuus om werelden te betreden die ik niet ken, maar waar ik wel door geïntrigeerd ben.”

Entertainer
Toen het boek er was, was het loslaten geblazen. En dat ging met horten. “Alsof het met je lief gedaan is”, zegt ze. “Als je iets maakt voor andere mensen, voelen die plots een soort macht en beginnen die ongevraagd te zeggen wat ze ervan vinden. Dat begrijp ik niet altijd."

Toch smaakt haar debuut naar meer en zou ze op lange termijn graag een dichtbundel schrijven. Maar eerst is er nog dat bal voor debutanten waar ze vanavond geacht wordt het woord te nemen. “Helaas kom ik voor een publiek niet altijd makkelijk uit mijn woorden. Ik vind het een moeilijk evenwicht tussen mezelf zijn en mezelf verkopen. Ik schipper tussen de twee."

> Debutantenbal Passa Porta. 7/12, 20 uur, AB Club

Lees ook het portret van Hannah Roels, de andere Brusselse debutante op het bal in de AB.