‘Schrijven is een stiekeme bezigheid’

PSZ
© BRUZZ
06/12/2017

Hannah Roels woont en werkt in Brussel. ‘Een stad waarvan de onbestemdheid comfortabel kan zijn.’ Debuteren als auteur, zoals ze in de lente deed, is dat soms net iets minder. ‘Soms moet je de klappen kunnen opvangen.'

Ze is één van de zeven auteurs, en naast Astrid Haerens één van de twee Brusselse, die deze donderdagavond het debutantenbal van het Brusselse literatuurhuis Passa Porta opsieren. Dat bal zet jonge schrijvers die onlangs hun debuut uitbrachten een avond lang in het schijnlicht.

Haar debuut, ‘Het Portret’, dat ook wel omschreven wordt als een Brusselse stadsroman zonder expliciet Brussels te zijn, werd niettemin al erg veel besproken. Er waren meerdere recensies, over het hele smakenspectrum heen. "Soms zijn dat klappen die je moet kunnen opvangen." En er komt vraag van literaire magazines naar teksten.

Zo verschijnt er in De Gids volgende week een kortverhaal van haar, specifiek over Brussel. “Brussel kan deprimerend en soms zelfs ietwat onveilig zijn, in die mate dat je je erin verloren voelt. Maar op andere momenten kan die onbestemdheid ook comfortabel zijn, je een gevoel van vrijheid geven.”

Boksclub
Die ambiguïteit ervoer ze zo'n drie jaar geleden, toen ze aan zelfverdediging ging doen in een boksclub in Molenbeek. "Die ervaring was zo bijzonder dat ik er een kortverhaal over schreef, veel concreter en sec’er dan mijn vorige teksten.”

“In een balorige opwelling heb ik die tekst toen naar alle literaire tijdschriften opgestuurd. Een maand later kwam er telefoon van mijn huidige uitgeverij (Prometheus, nvdr). Of ik nog wat had liggen? Toen heb ik mijn harde schijf gestuurd, waarop zij reageerden: 'dit, moeten we hebben'.”

'Dit', dat was de eerste versie van dat debuut dat haar deze avond op het debutantenbal brengt. Dat verhaal begon ooit toen ze aan een doctoraatsvoorstel over portretkunst werkte. “Er is op een gegeven moment - ik weet dat het vreemd klinkt - een vrouwenportret beginnen opdagen in mijn dagdromen.

“Naarmate het boek vorderde, werd dat beeld steeds duidelijker en begon het mij te dagen dat er aan het portret iets niet klopte. Dat onmogelijke portret toch mogelijk maken, is uiteindelijk de brandstof geweest voor het boek.”

Stiekem schrijven
De stap naar publicatie was wel een drempel, zegt ze. "Het feit dat je een boek geschreven hebt, wil daarom niet zeggen dat je er super vlot over kunt vertellen. Toch verwachten mensen dat je er heel ondernemend en actief reclame voor maakt. Maar ik ben daar heel slecht in. Ik ben echt geen netwerker.”

“Dat reclame maken heeft ook volstrekt niets met schrijven te maken. Au fond is schrijven een stiekeme bezigheid. Wat je opschrijft is meestal wat je niet durft of kunt zeggen. En dan opeens wordt het de wereld ingestuurd en kan iedereen het lezen.”

Toch is dat boek er nu en is er later deze donderdag het debutantenbal. Een opgave voor een niet-netwerker? “Zo zou ik het niet noemen. Ik ga er naartoe met de gedachte: we zien wel.”

> Debutantenbal Passa Porta. 7/12, 20 uur, AB Club

Lees ook het portret van Astrid Haerens, de andere Brusselse debutante op het bal in de AB.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Samenleving, Expo

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni