Debuutfilm 'Julian' is geloofwaardig ontroerend, dankzij uitmuntende hoofdrollen

Grote liefde en diep verdriet aftasten: met debuutfilm Julian waagt de 26-jarige Brusselse regisseur Cato Kusters zich aan iets groots. Ze struikelt niet. Haar fijngevoeligheid is een gave en haar ingrepen getuigen van lef en visie, maar met te hoge verwachtingen knuffel je Julian dood.

Je staat recht om iemand door te laten die maar net op tijd is voor een klassiek concert, je kijkt elkaar aan en je bent voor het leven aan elkaar vastgeklonken. Liefde begint met een blik. Toch die tussen Fleur en Julian, een Franstalige journaliste en een Vlaamse hydrografe.

Verzet begint met een vraag en vervolgt soms met een zot en gloeiend project: zullen we trouwen in elk land waar twee vrouwen mogen trouwen? In 2017 zijn dat er 22. Fleur en Julian gaan ervoor. Hun Brussel bijt de spits af, New York is een herinnering voor het leven, in Parijs loopt het mis. Julian is ziek. De hersenscans zijn een doodvonnis. Fleur moet alleen Fleur & Julian zijn, alleen Project 22 verderzetten.

De film Julian is gebaseerd op het gelijknamig boek waarmee Fleur Pierets haar Julian vereeuwigde. De film is niet chronologisch verteld, maar springt over de dood heen en weer in de tijd. Van grote liefde naar diep verdriet en het bijhorend verlangen om niets te vergeten. Ook al is dat onmogelijk. De crash van een harde schijf wrijft dat er hard in.

Aartsmoeilijk project

Met te hoge verwachtingen knuffel je Julian dood. Het is geen Portrait de la jeune fille en feu. De scènes zonder Julian leven niet, ietsje te veel blijft in het ijle hangen, het einde kon krachtiger, niet veel beelden zijn bestand tegen het vergeten.

Maar je moet kijken naar het moois dat er wel is. De Brusselse regisseuse Cato Kusters brengt op jonge leeftijd een aartsmoeilijk project tot een goed einde. Aangrijpen zonder in sentiment te vervallen, is niet iedereen gegeven. Haar fijngevoeligheid is een gave, haar ingrepen getuigen van lef en visie. Zo wakkeren intieme homevideo’s het vuur aan. Ook de muziek doet de delicate film goed.

Het mooist is de ruimte die de twee hoofdrolspelers krijgen om uit te munten, om die grote liefde uit te stralen: Laurence Roothooft die zelf weet hoe immens verlies kan zijn en de Franse actrice Nina Meurisse. Ze maken ontroerend geloofwaardig dat liefde die begint met een blik, blijft branden met blikken, met elkaar écht zien. Navenant is de pijn wanneer er geen wederhelft meer is om naar te kijken.

Julian is vanaf 29 oktober in de filmzalen. BE, dir.: Cato Kusters, act.: Nina Meurisse, Laurence Roothooft.