Christophe Beghin mag met Belgian Lions naar EK

Voor het eerst sinds 1993 hebben de Belgian Lions zich geplaatst voor het Europees kampioenschap basketbal. Een mengeling van jong talent en oude rotten zette België eind augustus weer op de basketbalkaart. Christophe Beghin (30) wil met zijn Belgian Lions de kenners verrassen.

'H et drong niet meteen door," vertelt Chris tophe Beghin. "We waren natuurlijk blij met onze kwalificatie voor het EK tegen de Polen (70-67, red.) , m aa r ten volle beseffen wat het betekent en wat je zojuist hebt gepresteerd, dat duurt toch een paar dagen."

De Brusselaar Christophe Beghin speelt al een tiental jaar voor de Belgian Lions. Zeventien jaar was het geleden dat de Belgische nationale ploeg nog eens aan het EK mocht deelnemen. "De laatste jaren hebben we met steeds dezelfde groep hard gewerkt en vooruitgang gemaakt. We kwamen nu in een vrij moeilijke poule terecht, maar het harde werk en de continuïteit hebben hun vruchten afgeworpen. We hebben een goede combinatie van jongere spelers en jongens met ervaring. Dat slaat aan, en met de kwalificatie hebben we bewezen dat het Belgische basketbal terug is. We zijn echt fier op onze prestatie."

Niet alleen op het veld is de nationale basketbalploeg gegroeid, ook in de tribunes is het enthousiasme sterk toegenomen. De Belgian Lions kunnen bij elke thuiswedstrijd rekenen op een volwaardige zesde man. "Onze aanhang is een kracht. Een paar jaar geleden zaten er maar een paar honderd supporters in de zaal, nu zit de zaal vol met zesduizend fans, die ons fanatiek aanmoedigen. Dat doet deugd."

Volgend jaar wordt het EK van 3 tot en met 18 september in Litouwen gespeeld. België zal er staan als een van de kleine broertjes, maar is vastbesloten om zich te laten gelden. "We gaan met het gevoel dat we niets te verliezen hebben. We zullen er alles aan doen om ons te bewijzen - al moet je natuurlijk wat geluk hebben. Als je in een poule met toppers als Spanje, Griekenland en Servië terechtkomt, dan wordt het moeilijk."

Pleintje in Berchem
Tot zijn zeventiende woonde Beghin in Brussel. Door vrienden ging hij basketbal spelen, en zo werd hij ontdekt op een basketbalpleintje in Sint-Agatha-Berchem. "Iemand bood me aan eens te gaan testen bij Fresh Air Jette. Daar begon mijn carrière. Toen ik met Ganshoren een bekerwedstrijd tegen Oostende speelde, werd ik opgemerkt en kreeg ik de kans om naar de Oostendse Ajax-school te gaan. Dat is een basketbalschool waar ik dan vanaf mijn zeventien les en training heb gevolgd. Sindsdien ben ik weg uit Brussel, maar je vergeet nooit waar je vandaan komt."

De Brusselaar begon zijn professionele carrière bij Aalst, maar keerde na een jaar terug naar Oostende. Bij de kustjongens won hij in vijf seizoenen twee titels en een Beker van België. Toen het Italiaanse Sedima Roseto interesse toonde, besloot Beghin het avontuur aan te gaan. "Het was een stapje hoger. Alles liep goed, tot ik geblesseerd raakte. De club heeft toen een speler aangetrokken die nog in de NBA had gespeeld. Bij mijn terugkeer kreeg ik minder speeltijd. Het voorstel van Charleroi om het seizoen bij hen af te werken, kwam dus gelegen."

De jaren daarop trok Beghin het hele land rond. Na twee jaar bij Pepinster haalde hij bij Charleroi de titel, alvorens voor twee jaar naar Antwerpen te vertrekken. "En nu keer ik dus terug naar Charleroi. Het is de club met het grootste budget en de mooiste infrastructuur in België. Dit jaar gaan we opnieuw voor titel en beker, en we hopen ook Europees door te stoten. We willen bewijzen dat het Belgische basketbal zijn plaats heeft in Europa."

De afgelopen twee jaar werd Beghin uitgeroepen tot beste speler in de Belgische competitie. Dat is de bekroning van zijn sterke en regelmatige prestaties. Zijn actieterrein bevindt zich vooral onder de ring, waar hij het contact met de tegenstander opzoekt. De volgende drie maanden zal hij echter niet op het basketbalveld staan. "Ik ben net geopereerd aan mijn enkel, waardoor ik het competitiebegin mis. Het is zwaar, maar de ingreep was nodig. Als ik terug ben, is mijn eerste doel met Charleroi zo ver mogelijk in Europa geraken. Waarom geen Europese prijs winnen? En dan volgt het belangrijkste: het EK. Dan moet België er staan."