Eddy Roosens eindelijk lijnrechter in 1ste klasse

Een blessure zorgde ervoor dat Eddy Roosens (38) op negentienjarige leeftijd voor het arbiteren koos. Na heel wat jaren in de lagere klassen vlagt de lijnrechter nu al iets meer dan een jaar in de Belgische eerste klasse. Vorig jaar mocht hij zelfs in de voorronde van de Champions League aantreden. "Wat de mensen ook zeggen, het arbitrageniveau in België is goed."

'Tot mijn 35ste heb ik nooit hoger dan de derde klasse gefloten," vertelt Eddy Roosens. "Toen bleek dat ik als scheidsrechter niet meer naar eerste klasse kon omdat ik te oud was. Als lijnrechter kon dat wel, dus vlag ik sinds januari vorig jaar in de Belgische eerste klasse. Af en toe vlag ik ook nog in tweede en derde."

De Brusselaar voetbalde tot zijn achttiende op provinciaal niveau, tot hij een blessure opliep waardoor hij minder moest gaan voetballen. Door omstandigheden gedwongen besloot hij op negentienjarige leeftijd scheidsrechter te worden. Na een aantal lessen en een theoretisch en fysiek examen mocht hij beginnen. "Mijn eerste wedstrijd was een cadettenwedstrijd op Etterbeek," aldus Roosens. "Tijdens je eerste match ben je wel wat onder de indruk, het is niet gemakkelijk. Je hoort de commentaren van de mensen rond het veld. Maar ik heb het geluk dat ik nooit echte problemen heb gehad als scheidsrechter."

"Hoe lager je gaat, hoe meer risico je loopt op geweld. Ik heb weleens de inhoud van een glas bier over me heen gehad, en supporters hebben op mij gespuwd. Maar dan stap ik gewoon op en maak ik een verslag op."

Uitkijken
Na zijn debuut in Etterbeek steeg Roosens elk jaar in categorie. Scheidsrechters worden regelmatig beoordeeld, en ze moeten ook examens afleggen. Hij mocht steeds betere ploegen en wedstrijden fluiten. De Brusselaar moest er ook heel wat tijd insteken, en doet dat nog altijd. "De arbitrage slorpt toch heel wat tijd op. Nu heb ik bijvoorbeeld elke maand een viertal groepstrainingen met andere scheidsrechters, en daarnaast moet ik wekelijks toch twee à drie keer alleen trainen. Voor lijnrechters zijn dat vooral spurtoefeningen, omdat je snel moet kunnen reageren. Je moet als lijnrechter ook op een andere manier lopen: met je arm langs je lichaam en je ogen op het spel gericht. Je mag dus niet voor je uit kijken: in het begin ben je dan wel bang voor opwarmende spelers of putjes."

Zagreb
De arbitrage in België krijgt regelmatig commentaar van supporters en pers. Onterecht, vindt Roosens; volgens hem is het niveau van de Belgische arbitrage goed, en zijn de scheidsrechters geliefd in Europa. "Scheids- of lijnrechter zijn is niet gemakkelijk, er komt heel wat stress bij kijken. Een scheidsrechter kan een hele wedstrijd goed fluiten, en dan kan één foutje ervoor zorgen dat hij gebuisd is voor de hele wedstrijd. Met al de camera's die er nu zijn, zien ze elke fout die je maakt. Naast negatieve reacties krijgen we dan ook minder punten op onze beoordeling. Elke wedstrijd krijgen we namelijk punten, en een klein foutje kan een groot verschil maken. Het kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat je een tijdlang geen Europese wedstrijd meer mag fluiten. Er rust een zware druk op onze schouders."

Mede door het negatieve beeld dat heel wat mensen van de arbitrage hebben, is er een tekort aan scheidsrechters. Roosens vindt dat iedereen die van het voetbal houdt, het eens moet proberen. De scheidsrechter en de lijnrechters maken deel uit van de show. "Als je een beperkte voetballer bent, dan kun je nog altijd ergens geraken als scheidsrechter. Je kunt zelfs naar het buitenland als je goed bent. Zo heb ik een wedstrijd in Zagreb mogen vlaggen, in de tweede voorronde van de Champions League. Een fantastische ervaring. Daarnaast is arbitrage ook een levensschool. Je leert veel: hoe je met mensen moet omgaan, hoe je moeilijke situaties onder controle houdt, enzovoort. Ik denk dat jonge gasten er heel wat van kunnen leren. Maar je moet er natuurlijk het gevoel voor hebben."

Beker van België
De scheidsrechters spelen ook voetbal, in hun eigen Beker van België. Ze zijn onderverdeeld in vriendenkringen. "Vroeger was de Brusselse vriendenkring niet te kloppen. Maar er komen in Brussel niet zoveel scheidsrechters bij, waardoor de ploeg niet meer zo sterk is. De jongeren zijn ook minder enthousiast. Ze hebben nu meer te doen en minder tijd om mee te spelen."

Tijdens die Beker van België worden de rollen dus omgedraaid, en vergeten sommige spelers dat ze normaal gezien scheidsrechters zijn. "We amuseren ons, maar er zijn jongens die vergeten dat ze scheidsrechter zijn. Ze begaan fouten en zeuren tegen de scheidsrechter. Tijdens mijn eerste wedstrijd had ik hetzelfde probleem. Gelukkig heeft een collega me toen op mijn plaats gezet."

Kinesitherapie
In het dagelijkse leven heeft Roosens een eigen praktijk als kinesitherapeut en werkt hij ook als kinesist in het militair ziekenhuis van Neder-Over-Heembeek en bij een dokter. Zijn lijnrechtercarrière hoopt hij nog een paar jaar te kunnen voortzetten. "Ik mag tot mijn 45ste in eerste klasse vlaggen. Daarna nog in lagere klassen vlaggen zal moeilijk zijn. Je steekt er ook veel tijd in. Maar het is en blijft een plezier, anders zou ik het niet doen."