Prinses met gevaarlijke benen

Vier wereldtitels, een Europese titel en talrijke ko's op boksgala's: Sanae Jah (28) is een grote naam in het thaiboksen. Zes jaar geleden verhuisde ze voor haar carrière naar Brussel. De Marokkaanse droomt nu van thaiboksen als olympische discipline.

"Ik was zeventien toen ik begon met thaiboksen, en binnen het jaar was ik Marokkaans kampioene én wereldkampioene," vertelt Sanae Jah. "Ik was naar het wereldkampioenschap savate (of Frans boksen, red.) getrokken om me eens te meten met de concurrentie, en ik pakte er meteen de titel."

Jah groeide op in Salé, een dorpje dicht bij Rabat. Als jong meisje probeerde ze verschillende vechtsporten uit. Als zeventienjarige koos ze voor het thaiboksen: ineens schoot ze als een raket omhoog. "Mijn twee oudere broers hebben verschillende Marokkaanse titels behaald; een van hen werd Afrikaans kampioen in het boksen. Ze stonden achter mij, we trainden altijd samen. Toen ik met thaiboksen begon, stonden er meteen twee trainingen per dag op het programma: eerst in de club in Rabat en daarna thuis nog eens. Dankzij mijn broers ben ik vooruitgegaan. Ze waren nooit tevreden, en dat werkte positief."

Als 22-jarige verhuisde ze naar Europa. "Ik had een trainer in België en ben blijven plakken. Hier kun je beter leven van het thaiboksen. Eerst heb ik een maand in Amsterdam gewoond, maar daar voelde ik me niet
thuis. In Brussel wel. Je hebt hier heel wat culturen, ik voel me hier goed. Toch was het niet gemakkelijk om zo ver weg te zijn van mijn familie. Ik ga nu nog twee, drie keer per jaar terug."

Stevige rechtse
Nog altijd staan er twee trainingen per dag op het programma. 's Morgens werkt ze anderhalf uur aan haar fysiek, na de middag wordt er anderhalf uur gebokst. Prinses , zoals haar bijnaam is, bokste heel wat gala's en kampen en kan ondertussen een mooi palmares voorleggen. "Naast mijn wereldtitel savate heb ik er drie in het thaiboksen behaald, in Bangkok, Marokko en Frankrijk. De mooiste was in Bangkok; dat is toch de bakermat van de sport."

Jahs geheime wapen is haar sterke rechtse vuistslag, maar ook haar benenspel is gevaarlijk. "In het wereldje kennen ze mij wel (lacht) . Op straat minder, al gebeurt het wel dat ze me aanspreken. Ze zijn dan meestal verrast dat ik bokser ben, omdat ik niet vol blauwe plekken sta. Ik heb bijna nooit waarneembare blessures in mijn gezicht."

"Ik ben zeker niet agressief. Als jongere was ik actief en wat nerveus, maar de sport kalmeerde me. Nog altijd. In de ring moet ik me nog aanpassen omdat ik van de -51 kilogram naar de categorie -55 overschakel. Vroeger vloog ik er meteen in, nu wil mijn trainer dat ik het rustiger aan doe. Niet gemakkelijk."

Niet lang geleden laste 'Prinses' een pauze van twee jaar in voor de geboorte van haar dochtertje. Nu heeft ze een nieuwe manager in de arm genomen, Alan Kermorvan, die ook de topper Jérôme Le Banner onder zijn hoede heeft.

"Als er een K1 (groot vechtsporttoernooi, TS) voor dames van mijn gewichtsklasse komt, wil ik dat winnen. Maar dat is toekomstmuziek, want K1 voor dames staat nog in de kinderschoenen. Eerst ga ik mijn wereldtitel blijven verdedigen. Eind november trek ik naar Bangkok voor het WK thaiboksen. De volgende maanden trek ik Europa rond om allerhande topboksers partij te geven. En eind april staat Turkije op de agenda, voor het EK."

In 2012 (Londen) of 2016 (Rio de Janeiro) hoopt Sanae Jah voor een olympische medaille te strijden. "Er wordt op dit moment onderhandeld om thaiboksen als nieuwe olympische discipline in te voeren. Ik droom van de Olympische Spelen. Er is nog het probleem dat er te veel kleine thaiboksfederaties zijn, maar binnenkort komt er een hervorming. Normaal gezien staat niets mijn deelname dan nog in de weg."

"Ik hoop mijn wereldtitel tot mijn 36ste te houden. Tot dan wil ik boksen. Daarna ga ik iets anders doen. Ik volg nu ook drie uur Nederlandse les per dag. Voor mijn toekomst, en die van mijn dochter."