Sportcolumn David Steegen: Tijd voor verandering

De permanente queeste naar voetbalnieuws moet de leemte opvullen. Wij, de grote massa voetbalwezen, moeten het stellen met nietszeggende berichten. Zoltan Petö verlengt zijn contract bij FC Brussels, net als zijn collega, brandweerman/keeper Patrick Nys, die in augustus zijn 192ste seizoen in Molenbeek zal aanvatten. Nys vist. Dit jaar trekt hij naar Ierland, hij zal er een week lang zijn hengel uitwerpen op de rivier de Shannon. Keepers zijn eigenaardig. Profvoetballers opteren meestal voor volstrekte ledigheid aan Turkse en Spaanse stranden, omgeven door vrouwelijk en ander schoon. Altijd al profvoetballer willen worden.

Royale Union Saint-Gilloise zag zijn bestuur en zijn trainer vertrekken. FC Brussels zoekt, na een mislukte poging van grote broer RSC Anderlecht, toenadering tot de Unionisten. Union en FC Brussels, van hetzelfde laken een pak. Sympathiek en traditioneel. Twee lokale clubs met talloze onzichtbare supporters. Zij verplaatsen zich zelden of nooit naar het sta­dion. Naar het schijnt zijn alle echte Bruggelingen voor Cercle. Brugge is blijkbaar niet erg groot.

Het uitpluizen van de transfergeruchten verzacht de pijn die veroorzaakt wordt door een gebrek aan echt voetbal. Komt de assertieve straatjongen François Sterchele naar het Astridpark? Ik hoop het.
Ook de Georges Leekens-saga beroert heel even de voetbalgemeenschap. De oude politieke cultuur is weer helemaal terug.
Het is allemaal gemorrel in de marge. Zoals de uil op de lat van de nationale doelman Stijnen in Finland. Komisch, net als de prestatie. Nog even en we belanden met de Rode Duivels in de pot van San Marino, Andorra en Liechtenstein. Dat kan zelfs de nakende staatshervorming niets aan veranderen. Allemaal gemorrel in de marge.
Ik mis het stadion, de pinten, de euforie en de teleurstelling.

Gelukkig zijn daar twee Brusselse toppolitici. Het Anderlechtse oppositielid Walter Vandenbossche (CD&V) schoot de hoofdvogel af. Nadat hij eigenhandig 2.377 handtekeningen verzamelde om de grootste club van het land een nieuw, broodnodig stadion te ontzeggen in zijn eigen gemeente, eist hij nu dat RSCA in het Astridpark blijft. Hij stelt "(dat) de club in het centrum moet blijven. Niet alleen de handelaars, maar ook de lokale bevolking kan zich geen Anderlecht inbeelden zonder voetbalclub in het Astridpark!" Eerst contra de uitbouw, dan pro, weliswaar op een plek waar uitbreiding onmogelijk is. Deze boodschap wordt gelukkig niet opgepikt door de pers.

VDB heeft ooit een rol gespeeld in het Brussels Volkstejoêter, blijkbaar een goede leerschool voor entertainer, al zat de optie 'normbesef' niet in het basisaanbod.
De andere politicus die voor kortstondige voetbalopwinding zorgt, is Alain Courtois, MR-kamerlid, nu officieel op WK-kruistocht. Hij wil het Wereldkampioenschap van 2018 naar de Benelux halen. Courtois vormt een tandem met de rea­lity tv-ster Jean-Marie Pfaff. Naar verluidt is Pfaff ooit keeper geweest. Dat Uefa-voorzitter Michel Platini het olijke duo geen schijn van kans geeft, kan hen niet deren. Hoogmoed of gezonde ambitie? We zullen wel zien.

Ik wil Walter, Alain en Jean-Marie danken voor de kortstondige verstrooiing.
Het is hoog tijd voor verandering.