Voetbalclub Union zoekt voorzitter

Giovanni Ravasio stapt eind dit seizoen op als voorzitter van tweedeklasser Union. Een echte verrassing is dat niet. De flegmatieke Italiaanse ex-topdiplomaat (die binnen het Europees monetair fonds verantwoordelijk was voor de invoering van de euro) was de kritiek al langer beu. Sinds de Brusselse club ervoor koos om de populaire trainer Jacques Urbain te vervangen en ook enkele (dure) spelers liet vertrekken, bleek hij samen met clubmanager Jacques Swalens de kop van jut. Nu de ploeg in haar nieuwe bezetting stilaan begint te renderen en ook de supporters op hun hand krijgt, vond Ravasio de tijd rijp om zijn afscheid aan te kondigen. Ook al omdat hij zichzelf niet financieel wilde engageren. Wat dat betreft, keek Ravasio liever de richting op van sponsors die hij via zijn connecties hoopte te strikken. Hij is immers persoonlijk raadgever van de Roemeense minister van Financiën, dit met het oog op de toetreding van dat land bij de Europese Unie. De Italiaanse firma Ariston zag de Roemeense markt wel zitten en werd hoofdsponsor van Union. Maar dat contract werd afgelopen zomer niet meer hernieuwd. <BR><BR>En dus moet Charles Picqué dringend op zoek naar een nieuwe fakkeldrager. De Brusselse minister-president en burgemeester van Sint-Gillis is sinds jaar en dag een notoir supporter. En hij ontfermde zich over Union toen die op de rand van de (financiële) afgrond balanceerde. Nu de club zich - mede dankzij de forse structurele inbreng van de gemeente Sint-Gillis - nagenoeg uit de rode cijfers heeft gehesen en bovendien ook sportief weer de kop boven water steekt in tweede klasse, is er vooral extra-sportief werk aan de winkel. Want hoe graag de fans ook wat bijkomende sterke voetballers willen verwelkomen (Union draait met zo'n 500.000 euro op een van de kleinste jaarbudgetten in tweede klasse), toch zal er in de nabije toekomst niet in de eerste plaats in spelers geïnvesteerd moeten worden. Wel in clubsmensen. Want aan een solide clubstructuur, dààr ontbreekt het Union aan. <BR><BR>Waar manager Jacques Swalens tot dusver de beheerslast nagenoeg op z'n eentje moest torsen, moet er een team beheerders opstaan. Zeker als de club zich het prof­statuut wil aanmeten. Swalens had zelf zijn pensioen al aangekondigd (eerder dit seizoen kreeg hij op Waasland een lichte beroerte), maar ziet daar nu voorlopig vanaf. "Niet omdat ik me per se aan mijn tak wil vastklampen. Maar in de gegeven omstandigheden gaat de club toch voor. Dat pensioen moet maar wachten tot Union weer op de rails zit. Ik voer gesprekken met verschillende personen, maar daar kruipt veel tijd en energie in. En er komen ook wel eens charlatans mee aan tafel schuiven. Anderzijds willen we absoluut vermijden om de ziel van de club te verkopen. Union moet Union blijven."<BR><BR>Dat is een voorname zorg van de Brusselse club, nog steeds fier drager van het stamnummer tien. In tegenstelling tot Leopold Ukkel (fusies met Vorst en Sint-Joost) en Daring (fusies met Club Brussel, Racing White en Strombeek, nu omgedoopt tot FC Brussels) heeft Union altijd koppig vastgehouden aan de eigen identiteit. Het was overigens toen oud-voorzitter Willy Michielsen een paar jaar geleden op een structurele samenwerking met RSC Anderlecht aanstuurde, dat Giovanni Ravasio de macht greep. En Union Union liet blijven. <BR><BR>"Erevoorzitter Picqué volgt natuurlijk alles op de voet," zegt Swalens. "Anderzijds moet me toch van het hart dat ik van al de andere beheerders weinig of niets hoor. Tenzij om een uitnodiging te regelen voor een wedstrijd op Antwerp. Union-beheerders zijn in de eerste plaats supporters. Ze zouden ook eens mee aan de kar mogen trekken." <BR><BR>Intussen wel weer trouw op post in het Dudenstadion: Willy Michielsen. <BR>