'Wie wil er een voetbalmuseum?'

Nog tot en met zondag 26 maart loopt in de Abtswoning van Dielegem de tentoonstelling Expo Foot. Verzamelaar Jean-Paul Dussart stelde een aantal oude voetbalgadgets ter beschikking. Mooi gepresenteerd, dat wel, maar toch ietwat te fragmentarisch om de ondertitel van de tentoonstelling waar te maken. De geschiedenis van het Brussels voetbal vat je niet zomaar samen in een aantal mooie, oude voorwerpen, op een bedje van recenter materiaal dat de sfeer van prullaria niet altijd overstijgt.

Wat dus niet wegneemt dat Jean-Paul Dussart zonder meer ook waardevol en vooral nostalgisch materiaal bij elkaar brengt. De Jettenaar is een verwoed verzamelaar/opkoper die kickt op oude sportspullen. Op de vlooienmarkt is hij een graag geziene klant.

"Het is gewoon een passie," legt Dussart uit. "Oude dingen die met het voetbal te maken hebben, van welke club dan ook. Maar ook historisch materiaal over tennis, boksen, wielrennen en noem maar op. Ik heb thuis nog véél meer staan dan wat ik op Expo Foot presenteer. Hier beperkte ik me tot het Brussels voetbal. Al heb ik nog andere mooie stukken. Maar die komen niet buiten zonder specia­le verzekering."

Dussart vat Brussel ruim op. Een vaandel van een Vilvoordse supportersclub uit 1928, een grote zwartwitfoto van Cercle Sportif Halle uit 1932 en een (knap gestileerde) beker uit datzelfde jaar van Dieghem Sportif. De verzameling kleine medailles (1899 tot 1990) is best indrukwekkend, maar zelf val ik voor enkele vitrinekasten die de jaren zeventig perfect weten te typeren: een sportzak van RWDM (met inscriptie 'supportersclub Mickey Mouse') naast een paar lp-hoezen van Decca, de legendarische platenmaatschappij die toen ook volkse RWDM- en RSCA-hymnes op de markt bracht. Inclusief poster uiteraard. Aan sjaals of een paars-wit Belle-Vue-truitje heb ik minder boodschap. Want ik mis het verhaal over wie dat truitje dan wel droeg. Dan hebben clubfenomenen als 'Jean Photo' (Anderlecht) of 'Jef Drapeau' (Union) wellicht veel sprekender relikwieën in hun huis gepropt.

"Daar hou ik me niet echt mee bezig," aldus Dussart. "Dat is inderdaad meer iets voor verzamelaars die zich op één club toeleggen. Ik ben geen sporthistoricus en zoek niet naar verhalen, maar naar materiaal. Van welke club of sporter doet er niet echt toe. Maar zulke oude truitjes bijvoorbeeld worden niettemin echt zeldzaam. Zelfs al gaat het om materiaal uit de jaren zeventig. Lederen ballen of schoenen uit de jaren dertig zijn meestal nog goed geconserveerd. Dat was oerdegelijk materiaal. Maar textiel vergaat zoveel sneller. Dat belandt al gauw in een vochtige kelder of in een zolderkast met motten. En wordt na verloop van tijd dan maar weggegooid."

Museum of veiling
Jean-Paul Dussart droomt al jaren van de oprichting van een sportmuseum. Hij hoopt dat straks een of ander gemeentebestuur de toeristische mogelijkheden ervan inziet. En uiteraard bij hem komt aankloppen.

"Er zijn al een paar wielermusea in Vlaanderen. Met dat in Roeselare inderdaad als professioneel buitenbeentje. Maar over het voetbal bestaat er nauwelijks iets. België is op dat vlak rampzalig. Alles gaat verloren. Engeland is de bakermat van de voetbalsport, en daar dragen ze dan ook zorg voor de geschiedenis. Elke gerenommeerde voetbalclub heeft daar zowat zijn museum. Hier zie je dat niet. Zelfs bij Anderlecht is het huilen met de pet op. Een aantal grote bekers, die hebben ze nog, ja."

"Dus hoop ik dat de één of andere gemeente binnenkort het voortouw neemt. Een Brusselse, maar ook een Vlaamse gemeente ergens op het platteland mag. Daar kunnen ze van een voetbalmuseum misschien een trekpleister maken. En ik wil er graag aan meewerken. Vanwege de passie, meneer. Om wat ik verzamelde, te delen met andere mensen. En een museum zal uiteraard ook makkelijker bijkomende stukken kunnen vastkrijgen dan een individuele verzamelaar."

"Maar mocht ik merken dat niemand erin is geïnteresseerd, dan kap ik er wellicht definitief mee. En dan ga ik naar een veiling en verkoop ik alles," dreigt Dussart. "En bij voorkeur in Engeland, want daar wordt op mooie stukken veel geld geboden. Die vlag van Vilvoorde bijvoorbeeld, die geraak je in Engeland gegarandeerd kwijt voor een bedrag tussen 7.500 en 12.500 euro. En ik kreeg al eens een telefoontje van Sotheby's voor een paar oude voetbalschoenen uit de jaren dertig."

"Het liefst zou ik echter de collectie bij elkaar houden. Ik heb er immers al veel tijd en geld in geïnvesteerd. En vooral passie. Ik ben niet uit op geld. Verkopen deed ik tot dusver zelden of nooit. Wel af en toe eens iets ruilen met een andere verzamelaar. Of met een cafébaas bijvoorbeeld."

"Of een op te richten museum mijn collectie gratis krijgt? Dat hangt ervan af. Er zitten natuurlijk waardevolle stukken bij die ik zelf ook niet voor niks heb gekregen. Maar een bruikleen is bijvoorbeeld mogelijk. Al zeg ik natuurlijk niet nee als ze me een vergoeding aanbieden. Maandelijks een klein bedragje of zo."

:: De tentoonstelling Expo Foot - De geschiedenis van het Brussels voetbal loopt nog tot en met 26 maart in de Abtswoning van de Abdij van Dielegem, Tiebackxstraat 14, 1090 Jette. Van dinsdag tot en met vrijdag van 14 tot 17 uur, in het weekend van 14 tot 18 uur