© Belgaimage

Het Brusselse parcours van Serge Gainsbourg

Ken Lambeets
© BRUZZ
05/04/2017

Met ‘Parcours Gainsbourg’ schreef Rudolf Hecke een mooi boek over alle plekken in Frankrijk en de Benelux die een rol speelden in het leven van de Franse componist, zanger en provocateur Serge Gainsbourg. Opvallend: Gainsbourg kwam graag naar Brussel, ook al werd de stad hem bijna fataal.

Met ‘Parcours Gainsbourg’ is Rudolf Hecke niet aan zijn proefstuk toe. In 2012 schreef het voormalige lid van Pop in Wonderland al een biografie van de Franse zanger die 26 jaar geleden overleed. “Op zaalshows over dat boek kreeg ik vaak de vraag of de plekken waar Gainsbourg graag kwam vandaag nog te bezoeken zijn.”

En dus bezocht Hecke als eerste Vlaming de woning van Gainsbourg in de Rue de Verneuil en heel wat andere plekken in Parijs en de Lage Landen. Resultaat is een lezenswaardige reisgids in de sporen van le Grand Serge. De muziek is nooit ver weg, want bij iedere plek horen één of enkele nummers uit het oeuvre van Gainsbourg.

gainsbourg concert Vorst 19 11 1985 BRUZZ 1565
Hoe is Gainsbourg voor het eerst in Brussel beland?

Rudolf Hecke: Als avontuurlijke ziel stapte Gainsbourg regelmatig op de trein naar Brussel, Luik en Luxemburg. Eenmaal aangekomen, volgde hij zijn neus naar de cabarets en jazzclubs aan de Naamsepoort. In Brussel gebeurden dingen en leerde hij nieuwe mensen kennen. Régina Zylberberg, zijn beste vriendin, is bijvoorbeeld afkomstig uit Anderlecht. Ze werd de allereerste deejay in Parijs. Als koningin van het nachtleven opende ze heel wat clubs.

In de jaren 1960, toen hij nog niet zo bekend was, trad Gainsbourg vaak op in Brussel. In Ukkel speelde hij in het voorprogramma van The Cousins, in Flagey was hij verschillende keren te gast in het radioprogramma La mémé du rock belge van Francine Arnaud en in het Schaarbeekse Théâtre 140 gaf hij naar verluidt enkele magistrale optredens – alleen kwam er haast niemand opdagen.

In de jaren 1980, toen Gainsbourg een wereldster was, trad hij nog op in het Koninklijk Circus en in Vorst Nationaal.

Als Gainsbourg in Brussel was, wou hij altijd even langs het Noordstation om geld uit te delen aan de clochards – iets wat hij in Parijs ook vaak deed. Allemaal in afwezigheid van de pers. Ik denk niet dat Claude François dat ooit gedaan heeft.

Gainsbourg kende de stad best goed. Zijn favoriete Brusselse restaurant was de Stekkerlapatte in de Marollen. Hij at er graag hopscheuten. Alleen al daarom kwam hij graag naar Brussel.

Hoe zou u de band van Gainsbourg met Jacques Brel omschrijven?

Rudolf Hecke: Eind jaren 1950 heeft Gainsbourg Brel zien optreden aan de Naamsepoort, nog voor ze samen op het podium stonden. Brel stond heel hoog in de hiërarchie van Serge. Hij was dé artiest van Jacques Canetti (Franse platenbaas, red.).

Het klikte meteen tussen Brel en Gainsbourg. Gainsbourg trok graag op met mensen die iets beter konden dan hij. Van Brel leerde Gainsbourg hoe hij met présence op het podium moest staan – zelf had hij heel zijn carrière last van podiumvrees. Gainsbourg voelde zichzelf een lelijkaard. Vrouwen waren niet in hem geïnteresseerd. Van Brel heeft hij geleerd hoe je vrouwen moet versieren.

In tegenstelling tot hedendaagse wereldsterren bleef Gainsbourg altijd erg benaderbaar.

Rudolf Hecke: Heel typisch: hij had geen managers of andere buffers die hem afschermden van de buitenwereld. Met wat geluk deed hij gewoon de deur open als je aanbelde bij zijn huis in de Rue de Verneuil. Ik heb verhalen gehoord van mensen die samen met hem op de bank een film mochten kijken.

Een passage in Brussel werd Gainsbourg bijna fataal.

Rudolf Hecke: Eind jaren 1980 was Gainsbourg in Brussel voor de promo van zijn album Love to the beat. De persvoorstelling vond plaats in Hotel Amigo, Gainsbourgs favoriete hotel in Brussel. Hij mocht er als enige gast zelf zijn cocktails maken achter de bar.

’s Avonds kreeg hij een lichte hartaanval, maar gelukkig was er snel een dokter ter plaatse. De interviews van de volgende voormiddag werden afgezegd, maar in de namiddag ging hij er ondanks doktersprotest gewoon mee door. Daar stond hij op. Gainsbourg was erg punctueel.

Hoe dicht bent u zelf bij Gainsbourg geraakt?

Rudolf Hecke: Sinds ik in 2010 aan mijn eerste boek begon, heb ik een hele weg afgelegd. Aan de gevel van zijn huis in Parijs leerde ik enkele mensen kennen en van het ene kwam het andere.

Voor dit boek heb ik Gainsbourgs zus Jacqueline kunnen spreken. Ze is nu 91 jaar, maar ze is nog heel lucide – ze heeft zelfs voor me gekookt. Ik heb vooral veel over de mens Gainsbourg geleerd. Ze sprak de hele tijd over mon petit frère. Tijdens zijn jeugd was Gainsbourg zo verlegen dat hij geen mensen durfde aan te kijken in de metro.

Gainsbourg cover BRUZZ 1565
Gainsbourg is bij het grote publiek vooral bekend als de wallebakkende Gainsbarre, een provocateur met een bovenmatig drank- en sigarettenverbruik. Maar Serge was bovenal een familieman. Na de scheiding van zijn tweede vrouw moest hij een contract tekenen waarin hij afstand nam van zijn kinderen. Dat heeft hem getekend.

Daarnaast heb ik Gainsbourgs huis, waar na zijn dood geen enkel voorwerp van plaats is veranderd, twee keer mogen bezoeken. Dat was een hele eer.

Door dit boek gingen er weer nieuwe deuren open. Binnenkort ben ik als enige Vlaming uitgenodigd voor de stichting van de Association Gainsbourg in de achtertuin van Gainsbourgs huis. Al zijn vrienden zullen er zijn: onder anderen Karl Lagerfeld en Jean-Paul Belmondo. Het maakt me nu al zenuwachtig.

www.amourmonstre.be

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Expo

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni