Expo: Steven Baelen: nostalgic feelings

Wat legt de herhaling, de obsessieve inzet van steeds dezelfde grondstoffen in steeds veranderende constellaties, bloot? Het is een vraag die aan de orde is als je wordt geconfronteerd met het werk van Steven Baelen (1981).

Aan de hand van de deconstructie en reconfiguratie van zijn ‘notities’, getekende schetsen van zijn directe omgeving, weet Baelen een complexe maar uiterst directe beeldtaal aan te reiken die zindert van diepgang, reliëf en ruimtelijke spanning.

Bij Levy.Delval speelt die methodiek van basale bouwstenen in drie hoedanigheden: als een reeks tekeningen gevat in een beweeglijk, gefragmenteerd, haast kalligrafisch aandoend lijnenspel dat ternauwernood een ‘herkenbare inhoud’ blootgeeft; als agressief getextureerde, nagenoeg geabstraheerde, claustrofobische schilderijen die de blik aanzuigen; en als een muurtekening die haar figuratie meteen op losse schroeven zet.

In die laatste lopen huiselijke elementen als planten, gordijnen, een uitzicht op naburige daken, een cafetière en een wastafel als een mise en abyme over in elkaar en de diepte. Alsof je – als een vlieg op de muur, met de facetogen op scherp – binnenkijkt in het vluchtige transformatieproces van het blad, het doek, de muur, dat het zien en het kijken ontwart en ruimte en diepte construeert vanuit het platte oppervlak. Baelens repetitieve metamorfosen verdiepen en ontsnappen, tonen zich als trouvailles, etappes in een noodzakelijke zoektocht naar compositie, gelaagdheid, essentie en taal van het beeld.

Steven Baelen: nostalgic feelings

data: > 23/5

waar: Levy.Delval, Fourmoisstraat 9, Elsene