Waarom kan Alex niet gewoon gewoon doen?

Een brok stripgeschiedenis voor de één, een iconische knapenschender voor de ander. Alex, het Gallo-Romeinse blondje in de rode jurk, maakt buitengewoon veel los.

Het Jubelparkmuseum heeft zichzelf omgeturnd tot het Museum Kunst & Geschiedenis. Een poging om te rebranden, en de kunst & geschiedenis de moderne dagen in te trekken. Nu ja, modern... De vaart der volkeren stoot blijkbaar toch op een paar heuveltjes die niet bedwongen raken. Toen het museum met een Facebook-bericht zijn expo rond het 70-jarige maar eeuwig jonge Gallo-Romeinse blondje Alex wereldkundig maakte, klonk vanuit de trollenkelder van het internet vrij snel: “L’icone des pédérastes!” ‘Draait de wereld door of ligt het gewoon aan mij?’ hoorde je het franke beest nog denken.
Maar wat is er zo aanstootgevend aan de blonde god die de geschiedenis van rond een halve eeuw voor Christus voor zijn ogen ziet afspelen? Is het de rode jurk? Zijn vriendschap met Enak, een Egyptische jongen van veertien jaar? Een mooie, breekbare vriendschap bovendien, die zich vaak tussen leven en dood afwikkelt, en dus van intimiteit is doordrongen.
‘Zonde,’ hoor je als het ware het cohort stuurloze Vrienden met Schild mijmeren, ‘dat zo’n echte man, met zijn afgetrainde lijf en behendige omgang met wapens, zich in zo een dubbelzinnige verhouding laat vangen.’

Pubibonderies
Voor alle duidelijkheid: Alex en Enak hebben wel degelijk de fantasie op hol doen slaan van de LGBTQ-gemeenschap. Twee jongens in de fleur van hun leven, die misschien meer dan vrienden zouden kunnen zijn, zeker in een strip waar de vrouwen niet voor het rapen liggen en al die mannenlijven nogal strak ten tonele verschijnen. Geestelijke vader Jacques Martin had het zo nooit bedoeld, vertelde hij meermaals, maar vond het ook niet nodig de fantasmen de kop in te drukken: “Je moet ook rekening houden met de mores van de oudheid. Homoseksualiteit bestond niet als probleem, dat is pas gekomen met het christendom. Ik ga de oudheid niet vervormen om de pudibonderies van een aantal mensen te sussen.”
Die pudibonderies – een bandeloos mooi woord voor preutsheid – halen stilaan de bovenhand. “Mannen die zich schminken, die hun wenkbrauwen epileren, die lingerie dragen, die een sacoche dragen, die zwanger worden… Lang leve de man die al die ongein niet nodig heeft om zich goed in zijn vel te voelen,” zegt de echte man. Spierbalemoji, duimpje hoog!
‘Doe maar gewoon gewoon, Alex,’ zou de boodschap kunnen zijn. Alleen, wat Alex onder zijn jurkje draagt – kanten slip of maagdengordel – en wat hij daar dan mee doet, doet er niet toe. Wat gewoon is, hangt er maar van af wie kijkt. Dat wist Jacques Martin ook al: “De strip wijst er nergens op dat Alex en Enak intieme betrekkingen hebben. Maar ik kan lezers niet verhinderen te fantaseren. Als Enak des messieurs betovert, des te beter.” Leven en laten leven gewoon.

> Alex. > 6/1, Museum Kunst & Geschiedenis