'Greta': geen hoogstaande genrefilm, wel een geslaagde

The crying game, Interview with the vampire, The butcher boy: iedereen weet dat Neil Jordan in de vorige eeuw op zijn best was. Minder geweten is dat het deze eeuw zelden een slecht idee is om zich in het pluche van de bioscoop te nestelen voor een van zijn macabere of doornige sprookjes. Toch niet als je bereid bent om je niet blind te staren op plausibiliteit en geloofwaardigheid.

Dat was niet het sterke punt van Byzantium (2013), en is ook niet de kracht van Greta, de thriller waarmee het Brussels International Festival of Fantastic Film dit jaar afsloot. Hij doet denken aan Fatal attraction en jaren 1990-thrillers als Single white female, over nieuwkomers in je privéleven die regelrechte psychopaten blijken te zijn.

Een jonge dienster (Chloë Grace Moretz) die haar moeder verloor, raakt verstrikt in het net van een eenzame Franse pianiste met een prachtige woning in New York. De rol van de compleet gestoorde, venijnige feeks met de elegantie en het voorkomen van ‘une grande dame’ is voor Isabelle Huppert, die zichtbaar geniet van het groteske. Blijf thuis als u zich daar snel aan stoort. Alle andere personages lopen er maar bij om de hoop te vullen. Geen hoogstaande genrefilm, wel een geslaagde.