Met Leto heeft de door Poetin gemuilkorfde Rus Kirill Serebrennikov een mooie, poëtische en inventieve film gemaakt die zieltjes zal winnen.
In prachtige zwart-witbeelden wordt de muzikale undergroundscene van het Leningrad van de vroege jaren 1980 gereconstrueerd. Teksten moet worden voorgelegd, apparatsjiks zien erop toe dat het publiek zich gedraagt, maar aan dat beetje bewegingsruimte heeft een hele generatie jongeren genoeg om het heilige vuur van de rock (en de liefde en vrijheid) te voelen branden.
