Megamind (3D)

Na een dozijn films over superhelden kwam een dozijn films die voorzichtig de draak steken met zulke films zonder er fundamenteel van te verschillen. Megamind is er zo eentje. De computeranimatiefilm van Dreamworks, de studio die eerder dit jaar aangenaam verraste met How to train your dragon, heeft de pech uit te pakken met een idee dat je sinds Despicable me niet meer origineel kunt noemen: de slechterik speelt de hoofdrol. Of moet dat zijn pseudoslechterik?

In beide animatiefilms slagen de booswichten er niet in om booswichten te blijven. Ze zijn van het type ruwe bolster, blanke pit. De babbelzieke Megamind verveelt zich te pletter wanneer hij per ongeluk zijn eeuwige aartsrivaal uitschakelt: de immens populaire superheld Metro Man. Blijkbaar was het hem meer om de sport te doen dan om de macht. Stiekem is hij smoorverliefd op tv-reporter Roxanne, een digitale versie van Lois Lane uit Superman. Veel grappen verwijzen naar films en feiten die de jongste kijkers mogelijk niet kennen.

Op de soundtrack staat 'Bad' van Michael Jackson. Dat is tekenend voor de teleurstellende braafheid van de film. Veel mega is er niet aan. Deze vlotte, afgelikte animatiefilm kan de kinderen in de kerstvakantie een leuke namiddag bezorgen, maar tegen volgende zomer zijn ze Megamind allicht alweer vergeten.