Van de kat geen kwaad

Duizend bommen en granaten, waarom is men niet eerder op het idee gekomen om een gangsterfilm voor zesjarigen te tekenen? Op de aantrekkingskracht van de nacht, meedogenloze gangsters die gestopt moeten worden en de muziek van Billie Holiday staat geen leeftijd.

Een kat leidt een dubbelleven. Overdag vangt hij hagedissen voor Zoé, een klein meisje dat niet zo goed met haar moeder opschiet. Die is inspecteur bij de politie en maakt jacht op de gevaarlijke gangster Victor Costa. 's Nachts helpt diezelfde kat een inbreker met de behendigheid van een acrobaat en de manieren van een gentleman. De dief is de eerste om in te grijpen wanneer Zoé door de gangsterbende van Victor Costa ontvoerd wordt. Een nachtelijk avontuur op de daken van Parijs, de dreigende waterspuwers van de Notre-Dame, een flard jazz om de sfeer te versterken: een koude kikker die hier niet voor valt. De makers hebben zich geamuseerd met verwijzingen naar het werk van Scorsese, Tarantino of de Amerikaanse gangsterfilms uit de jaren 1940 en '50. Leuk, maar ik ben er niet van overtuigd dat elke knipoog of 'geleende' scène de film dient. Ook over de soms rammelende dialogen kun je struikelen. Om met de wereldtop te concurreren is een beter scenario nodig en minder grappen die de mist ingaan. Dat dit geen grote gebreken maar slechts minpuntjes zijn, is te danken aan het originele idee maar ook aan de grafische stijl van de Frans-Belgische animatiefilm. Realisme en computerkilte kunnen Jean-Loup Felicioli en Alain Gagnol gestolen worden. Ze geven resoluut voorrang aan sfeer, expressie en fantasie. Hun geestdrift moet aanstekelijk zijn, want ook de stemacteurs zorgen voor extra plezier en beleving.