Soms ben je maar beter niet vertrouwd met het werk van een regisseur. Weldi is een goeie film, maar als je hem vergelijkt met Hedi, de debuutfilm van de Tunesiër Mohamed Ben Attia, dan zie je dat de grote sprong voorwaarts is uitgebleven.
Weldi, een film van de Tunesische regisseur Mohamed Ben Attia.
Een bijna gepensioneerde havenarbeider en een onderwijzeres maken zich zorgen om hun enige zoon. Waar komen die migraineaanvallen vandaan? Is hij dynamisch en gemotiveerd genoeg om zich in te zetten voor de eindejaarsexamens die zijn toekomst bepalen?
Spanningen tussen overbezorgde ouders en onbegrepen, op hun zelfstandigheid gestelde adolescenten zijn in Tunesië vast even courant als hier. De generatiekloof blijkt evenwel een ravijn. Plots is de zoon weg. Naar Syrië. Om te strijden.
De ouders breken, maar het leven gaat door. De personages missen diepgang, het scenario is erg strak en de stijl ietwat rudimentair realistisch. De onsentimentele aanpak en de geduldige opbouw lonen wel, en acteur Mohamed Dhrif maakt het gemakkelijk om mee te leven met vaders gevecht met ongeloof en de complexiteit van deze ruwe tijd.
Lees meer over: Brussel, Film, Weldi, Mohamed Ben Attia
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.