“And IIII will always love youuuu.” Zelfs Saddam Hoessein kweelde de wereldhit mee die Whitney Houston overhield aan de film The bodyguard.
Wie ze met “youuuu” bedoelde, is enigszins onduidelijk. Tegenspeler Kevin Costner? Haar toekomstige dochter? Haar ontrouwe en stoute wederhelft Bobby Brown? De kans dat ze zichzelf bedoelde, is verwaarloosbaar klein. Toch als we deze documentaire kunnen vertrouwen en zo ziet het er wel naar uit.
Regisseur Kevin Macdonald verdiende zijn sporen met One day in September en Touching the void en kreeg alle betrokkenen voor de camera, met uitzondering van één kroongetuige. Hij legt het accent niet op haar muziek en de opeenstapeling van hits die Whitney Houston een kleine dertig jaar geleden scoorde, maar op haar levensverhaal.
Dat was erg tragisch, met dank aan een familie die haar uitzoog en misbruikte en een echtgenoot die haar drank- en drugsverslaving nog verergerde. Amper 48 was Whitney Houston toen ze in 2012 stierf aan een overdosis. Mogelijk duwt de documentaire haar iets te onbezonnen in de slachtofferrol, maar ze is vakkundig, onderbouwd en boeiend, en duidt de demonen en de context die het fenomeen van de aardbol verjoegen.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.