Doet Bertrand Bonello een belletje rinkelen? Met L’Apollonide (2011) leek hij uitgegroeid tot een gevestigde waarde in de auteurscinema. Maar Saint Laurent (2014) moest opboksen tegen een andere film over couturier Yves Saint Laurent en het fascinerende Nocturama (2016) werd jammer genoeg straal genegeerd.
Toen een nieuw groot project strandde, besloot hij met een minimaal budget en maximale goesting een snelle film te maken: Zombi child. Twee eenvoudige verhalen versterken elkaar. In het Haïti van de jaren 1960 ontsnapt een gezombificeerde jongeman uit een suikerrietplantage en wandelt jarenlang richting vrijheid.
In het Frankrijk van vandaag wordt zijn kleindochter op een eliteschool en pensionaat opgenomen in het geheime genootschap van blanke meisjes die zich verliezen in jongens en literatuur. Na afloop kan er gediscussieerd worden over racisme, Frans kolonialisme, culturele toe-eigening, Haïti, vrijheid en geschiedschrijving.
Belangrijker dan de thematiek is dat de onuitgegeven mix van een authentieke zombiefilm en een tienerfilm bezwerende cinema is geworden. Bertrand Bonello’s voodoo is niet versmaden.
Lees meer over: Brussel, Film, Bertrand Bonello, auteurscinema, lowbudgetfilm
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.