1665 dauw stijn Huwels2

Het muzieklabel Dauw smeedt bandjes met geluidskunstenaars

Tom Peeters
© BRUZZ
11/06/2019

Het Gentse microlabel Dauw bracht al cassettes uit voor het weer hip werd. Hun op beperkte oplage verspreide tapes, steevast vergezeld van handgemaakt artwork, verkopen nog steeds uit. Dus kan je er maar beter live bij zijn wanneer ze twee van hun favoriete elektronica-artiesten voorstellen.

In Brussel werpt Henry ‘Daddy K7’ Debay zich al een tijdje op als de redder van de cassettecultuur, maar ook elders is het magneetbandje, dat in het predigitale tijdperk dienstdeed als goedkoop alternatief voor vinyl, aan een opvallende renaissance bezig. “Na de kleine labels investeren ook de grote platenmaatschappijen er opnieuw in,” zegt Pieter Dudal. “Björk bracht zopas haar volledige back catalogus nog uit op kleurrijke cassettebandjes.”

Dudal zag een dikke vijf jaar geleden samen met zijn toenmalige huisgenote, de illustratrice Femke Strijbol, al brood in het uitbrengen van tapes. Beschouwden ze hun cassettelabel Dauw aanvankelijk nog als een uit de hand gelopen studentengrap, dan veranderde dat toen bleek dat hun releases, beperkt verspreid en steevast voorzien van een (aan de muziek gelieerd) grafisch kunstwerkje van Strijbol, telkens bijzonder snel uitverkocht waren. Daarmee is Dauw een voortrekker van de lokale DIY-scene. Dudal schat dat er intussen een vijftiental microlabels actief zijn in Gent. “De toename is enorm voor een middelgrote stad. Naar mijn aanvoelen gaat het soms zelfs iets te snel, waardoor ook de levertijden oplopen.”

"Ik maakte als kind de cassette nog net mee, en wisselde al op jonge leeftijd mixtapes uit met een vriend"

Pieter Dudal

In dat overaanbod vallen de releases van Dauw alvast extra op met hun symbiose van muziek en beeldende kunst. Met haar abstracte, vrij minimalistische beelden, vaak in pasteltinten, geeft Strijbol een visueel verlengstuk aan de dromerige elektronische soundscapes. “We hebben er vanaf het begin naar gestreefd om een mooi, uniek product aan te bieden,” vervolgt Dudal. “Soms heb ik zelfs het gevoel dat klanten de muziek digitaal beluisteren en de cassette erbij nemen als een kunst- of designstuk.”

“Ik heb nooit een afkeer gehad van cd’s, maar ze spraken me minder aan, en vinyl was geen optie omdat het productieproces veel duurder was,” verklaart Dudal zijn initiële keuze voor tapes. “Als studenten hadden we niet veel geld. Daar kwam bij dat cassettes in de scene waarin ikzelf thuis ben, namelijk die van de experimentele elektronische muziek, nooit echt zijn weggeweest en ik er dus al vertrouwd mee was.” Eigenlijk is het allemaal begonnen op zijn eerste communie, toen hij een bandopnemer cadeau kreeg. Daarmee nam hij hiphop- en grungeliedjes op van de radio. “Toevallig was een pennenvriend daar toen ook mee bezig en wisselde ik al op jonge leeftijd mixtapes uit. Ik ben 28 en heb de cassette als opnamemedium dus nog net meegemaakt.”

1665 dauw r benny2

Lo-Fi

Later evolueerde de smaak van Dudal van indie over postrock naar minimale elektronische muziek, maar de liefde voor tape is gebleven, ook al brengt hij sinds vorig jaar ook vinyl uit. “Daar liggen de marges veel hoger,” legt hij uit. “Cassettes verspreiden we op 100 of 150 exemplaren, en we verkopen ze tegen 10 euro per stuk. Zo’n productie kost ons gemiddeld 400 euro, terwijl dat bij een vinylproductie van 300 exemplaren oploopt tot 2.500 euro. Dat blijft een investering voor een klein label, maar het potentieel is ook veel groter. De vinylmarkt is nog veel harder aan het boomen dan die van de cassette en ook voor Femke vormde het een nieuwe uitdaging: in vergelijking met cassettes biedt een twelve inch een mooi canvas om mee te werken.”

1665 dauw stijn Huwels

De twee muzikanten die Dauw in de AB voorstelt, typeren naast hun avontuurlijke elektronische palet vooral het huiskamergevoel dat het label uitstraalt. De melancholische lo-fi ambient van de Leuvenaar Stijn Hüwels, die voor zijn nieuwe album Tomodachi vertrok van wat bevriende muzikanten hem hadden bezorgd, en de minimalistische elektronica van de Amerikaanse producer R Beny, van wie zopas Echo’s verse op vinyl verscheen, zijn een blauwdruk van het soort artiesten aan wie Dauw graag onderdak verleent.

“Stijn leerde ik acht jaar geleden kennen en is een van mijn beste vrienden geworden. R Beny, een fan van modulaire synthesizers, volgde ik eerst op Instagram. Hij is zo creatief dat ik al langer met hem wilde samenwerken. Hij had me ook gevraagd een of twee speeldata te regelen tijdens zijn twee weken durende vakantie in Europa. Het zijn er zes geworden. Ik heb zijn vakantie dus verpest (lacht), maar dat maakt niets uit, omdat Dauw meer aanvoelt als een familie dan als een bedrijf. Een label moet voor mij naast muziek verspreiden ook mensen samenbrengen.”

Tegenwoordig combineert Dudal zijn job als labelbaas nog met het schrijven van een doctoraat en avondshiften in het Gentse jazzcafé Manteca, maar hij hoopt Dauw op middellange termijn uit te bouwen tot een volwaardige professionele bezigheid. “Als grote fan van Erased Tapes zou het fantastisch zijn mocht bijvoorbeeld Rival Consoles of Nils Frahm iets op Dauw willen uitbrengen,” droomt hij alvast luidop. “De kans is niet bijster groot, maar het kan altijd!”

DAUW LABEL NIGHT with R Beny & Stijn Hüwels 10/06, 20.00, AB Salon

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni