De nieuwe Toine Thys

Na zijn avonturen met Rackham en Take the Duck begint saxofonist Toine Thys aan een nieuw hoofdstuk onder zijn eigen naam. De debuut-cd van zijn trio, The end of certainty, is gedrenkt in de beste jazztraditie maar laat vooral drie inventieve muzikanten horen.

Het is over de hele lijn een nieuw begin voor Toine Thys: nieuwe hippe look, nieuwe groep en een totaal nieuw geluid. De uiterst sympathieke Thys, broer van bassist Nicolas, glundert. "Ik had zin om een echte jazzplaat te maken en dat met een trio, omdat de communicatie tussen de muzikanten onderling dan heel direct is. In de Nederlandse drummer Joost van Schaik en zijn landgenoot, Hammond-virtuoos Arno Krijger, trof ik de ideale partners."

Internationaal
"Het is zeker niet zo dat ik Belgische muzikanten niet goed genoeg vind, integendeel, er is voldoende talent bij ons," zegt Thys. "Alleen zie ik het nu internationaal. En dan bereik je vlugger resultaat met dit soort bezetting. Dat leerde ik bij Take the Duck. Doordat er ook een Duitser, een Oostenrijker en een Sloveen in de groep zaten, konden we daar en in een aantal buurlanden meteen toeren."

Met een Hammond-orgel krijg je een specifieke klankkleur en bestaat het gevaar dat je ofwel verzandt in een waterval van grooves of in een mak loungegeluid. Bij deze heren is dat zeker niet het geval. "Arno (Krijger) is een echte meester op dat instrument. Hij zorgt voor zowel de baspartijen als het normale toetsengeluid waardoor je een vollere klank krijgt. De muzikale mogelijkheden zijn nu veel groter. Ik begrijp ook niet waarom niet meer groepen een Hammond gebruiken. Maar je hebt natuurlijk wel de juiste muzikant nodig." De cd wordt gekenmerkt door een erg warme klank, mede doordat het geluid van de tenor- en sopraansax, en zeker ook de basklarinet van Thys perfect past bij de Hammond-klanken.

De schoonheid van elke dag
Voor de definitieve mastering trok Thys zelfs speciaal naar New York. Thys: "Ik wilde dat de luisteraar het gevoel krijgt dat hij echt bij de muzikanten op het podium zit en niet op een afstand in de zaal. Een direct geluid dus zonder agressief te klinken. En Gene Paul is daar heel goed in. Dat hoorde ik via zijn werk voor onder meer Norah Jones en U2, maar ook voor het label Fresh Sound New Talent."

Of hij er niet aan denkt om te verhuizen naar New York, het mekka van de jazz? "Toch niet. Ik verkies om er op regelmatige basis naartoe te gaan en op die manier contacten te leggen. Zo treed ik af en toe op als speciale gast van het New Yorkse duo Dizzy Ventilators. We toerden samen ook al in België en stonden al in Recyclart. Volgend jaar komen ze opnieuw en dan gaan we ook richting Frankrijk."

Zekerheid zorgt voor problemen
Voor iemand die duidelijk weet wat hij wil, lijkt de cd-titel The end of certainty nogal dubbelzinnig. Vooral omdat met het ouder worden de meeste mensen net zekerder van hun stuk worden.

"Mijn levensmotto is dat zekerheid voor problemen zorgt," zegt Thys. "Zo weet ik niet wat ik binnen twee jaar goed of slecht zal vinden. Mijn streefdoel is om elke dag opnieuw de schoonheid in alles te ontdekken. Als artiest is het mijn rol die schoonheid aan het publiek te tonen. Zoals een filmregisseur van een banaal gegeven een prachtig verhaal kan maken. Waarom zou je trouwens iets radicaal afkeuren? Je kunt het bij het verkeerde eind hebben."

"Een mooi muzikaal voorbeeld is het nummer 'Bye bye blackbird'. Iedereen vond dat een banaal liedje tot Miles Davis het ging spelen en aantoonde dat er heel wat meer in zat. Het is ondertussen uitgegroeid tot een heuse standard. Vandaar dus die titel. Het is een positief statement: je moet steeds je ogen en oren openhouden en jezelf laten verrassen."

wanneer: 22 & 23/10/2010, 22.00
waar: Sounds Jazz Club, Tulpstraat 28, Elsene
tickets: €8/12
info: 02-512.92.50 en info@soundsjazzclub.be