Indies Keeping Secrets: 'Achter elk hoekje in Brussel zit een locatie'

Al een jaar lang organiseert Indies Keeping Secrets akoestische optredens op unieke plekken in de stad. Denk niet aan huiskamerconcerten, “want dat is al zo vaak gedaan. Een concert in een badkamer daarentegen, dat willen we wél eens proberen,” aldus organisator Silke Quateau.

Z aterdag 21 december was het de twaalfde editie van Indies Keeping Secrets, de laatste van 2015. Iedereen die zich had ingeschreven, kreeg per mail te horen dat hij zich naar de Bondgenotenstraat 54 in Vorst moest begeven. Google leert je dan dat je in CC Ten Weyngaert in Vorst moet zijn, maar het is leuker om zonder voorkennis naar het adres te gaan. De theaterzaal van een cultureel centrum lijkt een standaard locatie voor een optreden, maar het is verbazingwekkend wat je allemaal kan doen met kerstlichtjes en een sanseveria. Bovendien was deze locatie atypisch voor een editie van Indies Keeping Secrets: de organisatoren wilden geld inzamelen voor Chez Nous (dagonthaal voor thuislozen, red.), en dus hadden ze een grotere plek nodig.

Meestal houdt Indies Keeping Secrets halt op plekken waar je niet meteen een optreden verwacht. Een oud kabinet van Laurette Onkelinx, een centrum voor mentaal gehandicapten of een hoedenwinkel vlakbij de Lombardstraat. “De leukste plek was een dakterras in Molenbeek. We leerden de bewoners bij toeval kennen, en plots stelden ze voor om eens een concert op hun dak te houden,” zegt organisator Silke Quateau.

De locaties zoeken en vastleggen is het moeilijkste: “Vooral omdat we geen budget hebben. De mensen moeten ons dus gratis een locatie aanbieden. En dan zijn we daarnaast ook nog eens zo moeilijk dat we echt een unieke locatie willen,” aldus Quateau.

Schrik om ooit zonder locaties te vallen, heeft ze niet. “Achter elk hoekje in Brussel zit een locatie, elk gebouw kan een mogelijke locatie zijn. We lopen echt met een andere bril door Brussel: ‘Ah, tof winkeltje, zouden we het hier eens niet kunnen doen?’”

De lat voor nieuwe plekken ligt best hoog volgens Quateau: “We zouden graag eens in de tuin van de koning een optreden organiseren (lacht). De hoogste bol van het Atomium staat ook op de lijst. Maar ik denk niet dat dat te doen is, laat staan gratis.”

‘Elk foutje is hoorbaar’
De focus van de concerten ligt op indiemuziek, wat overeenkomt met alternatieve pop- en rockmuziek. Er passeerden al enkele mooie namen in het genre zoals Douglas Firs, Faces On TV en I Will, I Swear.

Die zaterdag is het aan Willow, een groep uit de Brusselse noordrand, om het publiek muisstil te krijgen. Normaal maken zij springerige poprock, nu hebben ze hun liedjes voor de gelegenheid herwerkt tot akoestische parels vol melancholie. Een optreden als dit is ook voor hen wennen, zegt zanger Pieter-Jan Van Den Troost: “Meestal spelen we op festivals, waar het draait om het amusement en de goede sfeer. In een setting als deze zijn mensen stil, elk foutje is hoorbaar. Dat zorgt voor extra stress, maar als het goed gaat is de beloning des te groter.”

Die stress merken ze bij Indies Keeping Secrets bij de meeste artiesten die langskomen: “In september hadden we Johannes Verschaeve, frontman van The Van Jets, op bezoek. Die band heeft al op heel wat grote podia gespeeld, en toch zei hij me achteraf dat hij nog nooit zo nerveus is geweest voor een concert. Wij beschouwen dat als een compliment”, zegt Quateau.

Ook de bezoekers zijn enthousiast. Bert uit Molenbeek (25) maakte al vijf edities mee en ziet Indies Keeping Secrets als een dubbele ontdekkingsreis: “Je ontdekt zowel nieuwe muziek als een plek in de stad. Die dubbele verrassing maakt het elke keer speciaal. Er heerst een andere sfeer en een andere interactie met het publiek.“ Dat laatste bevestigt Pieter-Jan Van Den Troost: “Op een festival moet je overdreven enthousiast zijn en het publiek opjutten, vandaag kon ik gewoon een babbeltje slaan met de mensen in de zaal.”

Fan van Brussel
Indies Keeping Secrets is kleinschalig: op de meeste locaties kunnen er nauwelijks honderd mensen binnen. De recente edities waren daarmee op nog geen uur tijd volzet. “Dat maakt het moeilijker, maar ook fijner. We willen er zeker geen exclusief clubje van maken. Het publiek is ook heel divers: mensen van alle generaties en culturen,” aldus Quateau.

De initiatiefnemers zijn allemaal Vlaamse Brusselaars, maar daar hebben ze verder niet veel mee. “We willen niet ‘het Vlaamse hipsterclubje van Brussel’ worden. Het is niet de bedoeling om hier met Vlaamse leeuwen te gaan zwaaien,” zegt Quateau. “Daarom communiceren we ook in het Engels. We willen vooral een nieuwe dynamiek in Brussel creëren. We zijn allemaal ongelofelijk fan van Brussel. Brussel heeft zoveel meer te bieden dan wat de nieuwsbulletins tonen. Er gebeuren fantastische dingen in deze stad.”

De keuze om het concept kleinschalig en gratis (met uitzondering van de editie in Ten Weyngaert, waar 5 euro werd gevraagd voor Chez Nous, red.) te houden, is bewust. “Je hoeft er geen groot bedrijf voor te zijn, en je hoeft Facebook niet te betalen om je evenementen te promoten. We willen dat mensen ons ontdekken, omdat ze het willen ontdekken,” zegt Quateau.

Werken zonder budget is niet eenvoudig, zeker omdat de artiesten wel een (kleine) gage krijgen. “Mensen kunnen na een optreden vrijwillig een bijdrage leveren, en daarmee komen we meestal toe. Soms ook niet, want lang niet iedereen geeft geld. Ik denk dat we er meer zouden uithalen als we een vaste prijs zouden vastleggen. Je kan dat de mensen niet kwalijk nemen: ze beseffen niet altijd hoeveel tijd wij daarin steken,” aldus Quateau.