Jonge liefde volgens Warhola

Tom Zonderman
© BRUZZ
16/05/2018

Het debuut van Warhola is klaar, maar Oliver Symons zal de songs de komende maanden slechts mondjesmaat uitbrengen. “Mensen consumeren snel, om hun aandacht vast te houden, moet je hun blijven voeden.”

Op 18 mei stellen we ons debuutalbum voor in de AB,” kondigde de Facebook-pagina van Warhola aan begin februari. Yes! Hoezee! Eindelijk is de plaat van Warhola klaar! Daar kijken we al een tijd reikhalzend naar uit, want sinds zijn ep Aura weten we dat het project van Oliver Symons – yep, die van Bazart, met wie hij vandaag in de studio zit voor de tweede plaat die er in september moet liggen – een van de spannendste bands is die er vandaag in ons land rondlopen. Zelfs zonder dat ze de Rock Rally in 2014 hadden gewonnen, zouden Symons en co met hun tussen weemoed en glitterbal zwevende elektro-r&b doorgestoten zijn naar de major league van de Belgische pop.

Maar wat blijkt nu: Facebook liegt! “Euh, ja, het was oorspronkelijk écht het plan om ons debuut in de AB voor te stellen,” legt de jonge Antwerpenaar uit. “Maar toen dachten we: laten we het op een eigentijdsere manier doen. Eentje waarmee we op termijn Warhola aan een groter publiek kunnen tonen.”

1616 Warhola


Aha. Vertel.
Oliver Symons: Wel, de plaat ís klaar, negen nagelnieuwe songs. Maar we gaan ze niet in één keer uitbrengen. Eerst komt er een nieuwe albumtrack, ‘Girl’, op een seven inch samen met de single ‘Promise’, die al een tijdje uit is. De AB wordt een atypische releaseshow, eerder de start van een ‘campagne’. De rest van de songs releasen we gespreid over de komende maanden, en zo moet tegen het einde van het jaar het hele album er liggen. Telkens als we een nieuw nummer lossen, gaat dat gepaard met visuals, clips, lyric videos... Mensen consumeren tegenwoordig zo snel, we willen hun over een langere periode dingen kunnen geven. En ook, voor mij is het visuele aspect van een muzikaal project heel belangrijk. Als je alle songs op één dag uitbrengt, wordt de tijd om dat verhaal visueel uit te bouwen, beperkter.

Die ‘complete’ artistieke visie heb je gemeen met een jonge generatie artiesten, zoals Stromae, Tsar B en Max Colombie.
Symons: De muziek is uiteraard het voornaamste, maar wij vinden het ook belangrijk hoe je als artiest overkomt bij het publiek. Het internet heeft daar natuurlijk een grote rol in gespeeld. Het is vandaag veel makkelijker om een beeld te creëren. Mensen verwachten ook dat je een uitgesproken stijl hebt.

Wat is de stijl van Warhola dan?
Symons: Dat is moeilijk te omschrijven. (Lacht) De plaat zal Young loving heten. Dat is een directe titel, denk ik. Ik heb hem bijvoorbeeld aan verschillende artiesten voorgelegd om die visueel uit te werken. Daar kijk ik erg naar uit. Ik hoop er een soort van minidocu over de band uit te puren. En voor de show in de AB werk ik samen met de Brusselse ontwerper Valerie Hellebaut, zij maakt kostuums voor de band.

Nu de muziek is ingeblikt, is het een bevrijding om met de visuele uitwerking bezig te zijn

Oliver Symons

1616 Warhola


De Brusselse director of photography en fotograaf Nicolas Karakatsanis heeft je ook al een paar keer bijgestaan. Hij staat bekend om zijn donkere beeldtaal.
Symons: Zijn stijl is wat moody, ja. Maar op zijn laatste expo toonde hij toch ook een andere, lichtere kant. Nicolas en ik houden van dezelfde dingen. En ook als mens kom ik goed met hem overeen. Hij zal altijd een vast element zijn binnen het Warhola-team.
Voor de hoes van Young loving heb ik aangeklopt bij Frederik Heyman, en ondertussen werk ik ook aan de merchandising met hem. Hij is een Antwerpse fotograaf en kunstenaar die vaak met 3D-installaties werkt. Hij heeft een unieke stijl, ik ben grote fan van zijn werk. Nu de muziek ingeblikt is, is het een bevrijding om met zulke dingen bezig te zijn.

Ik dacht dat je plaat bleef liggen omdat je zo’n perfectionist bent.
Symons: Dat ben ik ook. (Lacht) Maar ik heb dit project toch kunnen afronden. Als je je eigen producer bent, is het nog moeilijker om iets los te laten. Nu, deze keer heb ik mezelf goed omringd. Met Jeroen De Pessemier van The Subs heb ik een maand in de studio gezeten, en daarna nog eens zoveel met Wouter Souvereyns, die live bas en gitaar speelt bij Warhola.

Over die studio: ik zag op Facebook een foto van je werkplek, een très seventieshuis met een zwembad in de achtergrond. Beetje een LA-vibe, maar dan herfstiger.
Symons: Een groot deel van de plaat heb ik vorig jaar in februari geschreven in Zuid-Afrika. Maar de opnames waren hier in België. Dat huis is geweldig, ja, we hadden geluk dat we er een hele studio konden opzetten.

In de nieuwe songs verken je nog steeds je sexy falset. Maar ik hoor wel minder elektronica in de muziek.
Symons: Dat klopt. De ep was veel blitser en elektronischer. De synths vonkten heviger, nu staan ze meer in functie van de songs en de stem. Het is allemaal wat organischer geworden. We hebben veel live ingespeeld, met echte instrumenten. Ik wilde iets tijdloos maken, iets wat niet binnen een jaar al passé is. Je merkt ook dat er tegen die steriele elektronica stilaan een tegenbeweging aan het komen is.


“I’m on a roll” zing je in ‘Aim high’. Is dat hoe je je voelt bij Warhola?
Symons: Dat is een momentopname. Ik was dat nummer aan het maken, alles viel op z’n plaats en toen zong ik dat zinnetje. Vaak beginnen mijn teksten met gebrabbel, maar dat is gewoon gebleven. Als je achteraf zoekt naar sterkere zinnen, merk je dat het niet meer zo catchy is en natuurlijk aanvoelt.
Werk je live nog met twee drummers?
Symons: Ja. De eerste songs die ik met Warhola maakte, ten tijde van de Rock Rally, hadden stevige elektronische beats. Ik wilde dat allemaal live spelen in plaats van een backing track te laten meelopen, en dat ging enkel met twee drummers. Intussen zijn die beats wat minder druk geworden, maar ik ben wel aan die sound verslaafd geraakt.

Bij Bazart word je gezien als het coole en stoïcijnse bandlid. Voel je je bij Warhola bevrijd?
Symons: Bij Bazart heb ik een heel andere functie. Daar is Mathieu (Terryn) de trekker en ben ik minder met het publiek bezig. En dat vind ik prima. Ik heb altijd dingen nodig gehad waar ik honderd procent mijn zin kan doen, maar bevrijding is een te groot woord. Ik hoef mij nergens van te bevrijden. Ik zou het eerder een uitdaging noemen.

“Bij Warhola kan ik dansen als Frank Sinatra,” zei je een tijd terug op Stubru. Hoe danst Frank Sinatra?
Symons: Haha. Goeie vraag, ik weet het zelf niet. Heel charmant, denk ik.

Tsar B had onlangs nog ninja’s en een stel paaldanseressen bij in de AB. Ga jij iets speciaals doen?
Symons: (Lacht) Nee, voorlopig palen noch ninja’s bij Warhola. De show zal groeien samen met de plaat.

> WARHOLA. 18/5, 20.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni