The Sound of Brussels: Wolvennest

Elke week gaat BRUZZ op zoek naar de sound & vision van Brussel. De cultband in spe Wolvennest, of korter WLVNNST, maakt mystieke ambient met hypnotiserende gitaren en houdt straks zijn eerste ritueel in de Beursschouwburg.

Marc De Backer en Michel Kirby, het duo achter de duistere klankpatronen van deze roedel (niet meer zo) jonge wolven, leerden elkaar dertig jaar geleden kennen op de Kunstberg. In het midden van de jaren 1980 maakten ze deel uit van de eerste generatie skateboarders die hun skills oefenden op de brede trappen tussen boven- en benedenstad. “We vulden onze dagen toen met skaten, repeteren met de bandjes waarin we zaten en naar concerten gaan,” zegt Marc De Backer. Inmiddels is hij 44 en skaten doet hij niet meer, maar muziek is altijd een passie gebleven. In de jaren 1990 toerde hij de wereld rond met Mucky Pup en Dog Eat Dog, later speelde hij bij Mud Flow en 10000 Women Man, tegenwoordig creëert hij onder het pseudoniem Mongolito met gitaar en effectpedalen een heel eigen universum van repetitieve ambient.

“Destijds waren we vooral hevige fans van trash en heavy metal. We gingen naar optredens van Mötley Crüe en Iron Maiden, maar ook van hardcorepunkbands als Bad Brains, Agnostic Front en Cro-Mags,” zegt Michel Kirby (47), die tegenwoordig de Elektrocution-platenzaak in de Steenstraat runt en er als gitarist van Deviate, Arkangel, Length of Time en, sinds anderhalf jaar, La Muerte, een rijkgevuld parcours op heeft zitten in de Brusselse underground. “We hebben nooit in dezelfde groep gespeeld en daarom zijn veel mensen uit de scene bijzonder benieuwd naar dit project,” zegt Kirby. “In feite is Wolvennest een synthese van al onze emoties en muzikale invloeden, van onze jeugd tot nu, van oude black metal over psychedelische rock, industrial en neofolk tot krautrock.”



Kirby zocht De Backer een tweetal jaar geleden op met de demo die uiteindelijk de blauwdruk zou vormen voor Wolvennest. Samen met gitarist Corvus Von Burtle, die eigenlijk gewoon François heet, werden er anderhalf jaar lang ideeën uitgewisseld en ingeblikt. Kirby: “François komt uit de black-metalscene, is vijftien jaar jonger en heeft een homestudio. Hij kent veel meer van hedendaagse opnametechnieken. Wij zijn nog oldskool (lacht) en gehecht aan onze analoge multitrack-recorder.”

“We ontmoetten elkaar in die hele periode misschien een handvol keer, maar we zaten allemaal op dezelfde golflengte,” legt De Backer uit. “Dit is muziek waar we van houden en het was onder vrienden.” Kirby voegt eraan toe dat je, als je bijvoorbeeld een studio boekt, vaak beperkt wordt door de tijd of een budget. “Bij ons staat daar geen limiet op. We werkten aan Wolvennest wanneer het ons uitkwam. Dat zorgde voor een heel relaxte sfeer. De keren dat we bijeenkwamen, konden we veel vooruitgang boeken. En iedereen brengt zijn eigen particuliere sound mee, zonder dominant te willen zijn.”

Voor hun titelloze debuut werkte het trio samen met Der Blutharsch and the Infinite Church of the Leading Hand, een Oostenrijkse psychedelische band die industriële geluiden koppelt aan neofolk. “Ik ontmoette hun frontman, Albin (Julius), vaak op concerten, en de plaat van Mongolito verscheen op zijn label,” zegt Kirby. “We zijn ook erg onder de indruk van Marthynna, die de vocalen verzorgt op twee tracks.” De tekst die hun Marokkaanse vriend Ismail Khalidi reciteert in het Arabisch en het gedicht van Victor Hugo dat passeert, dragen bij tot de mystieke, psychedelische sfeer. Net als het artwork van de plaat, een hypnotiserend wiel dat met zijn geometrische compositie de somberte van de muziek benevelt, en de erg ritueel aandoende groepsnaam, met een kruis op de plek van de t en de l.



Live worden de vocalen van Marthynna gezongen door Sharon ‘Shazzula’ Schievers. Kirby zag haar ooit aan het werk bij de Franse psychedelische band Aqua Nebula Oscillator en was meteen verkocht. Aangevuld met een bassist, een livedrummer en begeleidende projecties, onder andere van soefi’s en traag dansende Thaise meisjes, moet dat straks van het First Ritual van Wolvennest een trancy, hallucinogene ervaring maken.

“Het is bijzonder fijn dat elk bandlid bereid is te investeren in deze groep,” besluit Kirby. “Zo wordt het nest met veel warmte uitgebroed en kan het alleen maar groeien.” De Backer: “Het verschil met vroegere bands is dat we het elkaar nooit moeilijker maken dan nodig is. Misschien zijn we volwassen geworden.”

VANGELIS/YAMAHA MT3X

Het album The dragon (1971) van Vangelis, met op kant één de meeslepende, ruim een kwartier durende titeltrack, heeft niets te maken met de bombastische (film)muziek waarmee de Griek later uitgroeide tot een wereldster, maar alles met psychedelische folk waarin invloeden uit het Midden-Oosten uitmonden in een hypnotiserend krautrockmantra. Dat viel ook de leden van Wolvennest op. “Je zou kunnen stellen dat ‘Out of darkness deep’, dat bijna twintig minuten duurt, in dezelfde geest gemaakt is, maar dan dik veertig jaar later,” zegt Michel Kirby. “Even hypnotiserend en met een aanhoudend basisritme, waar we gitaarloops en extra lagen aan toegevoegd hebben.” Ook hun vintage multitrack-cassetterecorder ademt de roots van Wolvennest uit. “De eerste demo van de band nam ik op met deze eenvoudige Yamaha MT3X, één gitaar, één drumloop. Dat werktuig is al jaren mijn trouwste compagnon. Al wordt het tegenwoordig moeilijker om zo’n carte piste te gebruiken, zonder zou Wolvennest nooit staan waar het nu staat.”

WOLVENNEST
Gemeente: Elsene
Album: WLVNNST featuring Der Blutharsch and the Infinite Church of the Leading Hand (WeMe Records)
Concert: First Ritual, 29/4, 22.00, Beursschouwburg, www.beursschouwburg.be
Info: www.wemerecords.bandcamp.com