Voor zijn tiende verjaardag draait het Brusselse concertconcept Stoemp! extra veel lekkers in de stamppot. Yusuf, onder meer, de Leuvense elektronicabard met krassen in het hart.
Lees ook: Concerten Stoemp! bestaan 10 jaar
Wat ik wil doen, lukt beter met twee,” zegt Jonas Steurs. En dus is het vierkoppige Yusuf sinds januari verveld tot duo. “Ik maak heel veel muziek met het elektronische muziekprogramma Ableton, aangevuld met analoge gear . Maar in plaats van de muziek live uit te diepen, werd het een soort indie-afkooksel, om het toch maar met vier te kunnen spelen. De bezetting was geen tool meer, maar een doel.”
Yusuf bestaat nu uit Steurs zelf en celliste Clémence Clarysse. Een combinatie die onthutsende schoonheid oplevert. Steurs speelde jaren in een dream pop -band. Als gitarist. “Enfin, ik had toch een gitaar vast.” ( Lacht ) Maar nu wil hij zich profileren als ‘producer’ – wat we doorgaans elektronica-artiest noemen. Van het soort waarvan er hier in België (nog) niet te veel rondlopen. Denk aan de elektrosoul van James Blake, de avant-gardedance van Eartheater of de radicale r&b van Yves Tumor. “In België ben je al een elektronica-artiest als je een drumcomputer aanraakt,” vindt Steurs.
Yusuf heeft net zijn tweede ep uit, Seraph . Een halfjaar eerder verscheen de ep Balm . “Ik ben een pianist die maar met één hand kan spelen,” zei hij daarover. Hoever staat hij nu? “Zeven vingers?” lacht hij. “Zeker geen twee handen. Met Ableton werken is arbeid. Je moet véél oefenen om dat idee in je hoofd eruit te krijgen. Ik doe nu wel dingen die op mijn eerste ep nog niet tot mijn woordenschat behoorden.”
Een drop? Niks voor mij.
Seraph was er snel.
Jonas Steurs: Eigenlijk wilde ik maar anderhalve maand tussen de ep’s laten. Om ervoor te zorgen dat ik niet in een hokje word gestopt.
Zoals je na de release van Balm meteen “de nieuwe Tamino” werd genoemd.
Steurs: Ja. Ik waardeer zijn muziek enorm, maar die vergelijking gaat echt niet meer op.
Seraph is wel een vreemde titel.
Steurs: Waarom?
Je artiestennaam verwijst naar de islam, maar je gebruikt een Bijbels beeld.
Steurs: Hm, ja. Eigenlijk zijn Balm en Seraph dezelfde titels: balsem en engel zijn voor mij beelden van troost. Maar ik heb die titel ook wel gekozen omdat de Bijbel en de Koran voor mij vrijwel hetzelfde zijn. Ik zie steeds minder verschillen tussen mij en alle anderen.
Wie bedoel je?
Steurs: Gewoon, andere mensen. Tussen iemand die links stemt of rechts, die met een elektrische wagen rijdt of met een vervuilende scooter, die in de Wibra winkelt of bij Tommy Hilfiger. Bij mij ligt dat steeds meer op een zakdoek. ( Laat een stilte ) Mensen denken soms dat ik de naam Yusuf kies om te lachen.
Wat?
Steurs: Of om raar te doen. Maar er is helemaal niet zoveel verschil tussen een Jonas en een Yusuf, tussen mezelf en een moslim. Iemand bij StuBru zei me dat ik De Nieuwe Lichting verloren had omdat ik Yusuf heet. Mensen stemmen niet op een Yusuf.
Ik heb enorm veel nood aan spiritualiteit. Ik vul die nood zelf niet echt in. Maar als ik met mijn muziek toch kan waden in die sfeer, dan geeft dat voor mij iets heel rustgevends.
Is schrijven voor jou een soort van exorcisme?
Steurs: Misschien. Maar niet elke keer als ik een nummer schrijf, ben ik mijn donkerste zelf. Tegenwoordig kan ik ook gewoon euforie voelen, of overweldiging.
Niet elke keer als ik een nummer schrijf, ben ik mijn donkerste zelf
Je hebt in eerdere interviews uitgebreid verteld over de psychose die je hebt gehad als student. Ben je daarvan verlost?
Steurs: Als ik dat goed blijf opvolgen, zal ik daar wel gespaard van kunnen blijven. Ik heb veel hulp gehad, ik ben in therapie geweest, ik neem medicatie. Ik sta ook verder als mens. En ik heb de triggers leren inschatten.
Wat waren die?
Steurs: Veel dingen. Genen, een stuk persoonlijkheid en je omgeving. Op het einde van het middelbaar waren er veel dingen die niet oké zaten. Ik ben er langzaam in getuimeld. In mijn eerste jaar filosofie aan de unief heeft zich dat ontplooid in de meest negatieve zin. Ik verdampte omdat ik mezelf ‘op dacht’.
Daarna was ik zo angstig dat ik loskoppelde. Totale apathie. Je snapt , als een veer die te ver doorbuigt. Ondertussen studeer ik elektronica aan de PXL-hogeschool in Hasselt, maar ik ben toen moeten stoppen met studeren. Langzaam heb ik mijn leven opnieuw ingevuld. Onder meer door drie maanden met een vriend die boomverzorger is in een bos te werken. Er is echt een periode voor en na dat bos.
Van de medicatie die ik neem, word ik heel moe. Opstaan en wakker zijn is een probleem. In dat bos moest ik wel wakker zijn, anders had ik een kliefbeitel in mijn been. ( Lacht ) Je hebt geen tijd om te piekeren. Je zit niet op je gsm. Je hebt eer van je werk. ’s Ochtends heb je niks, maar ’s avonds heb je twee stapels. Allemaal dingen die je mist als student. Of als muzikant.
Komaan, je ziet toch wél resultaat?
Steurs: Muziekmaken is inderdaad een middel geweest om toch iets te voelen in die periode van algehele apathie. Ik maakte wel donkere shit... Maar je laat toch liever tranen dan dat je niets voelt. Ik sta nog altijd vaak te ver af van de dingen. Dankzij muziek voel ik mij gegrond.
“Wow, ze draaien hier Floating Points!” Steurs wordt in de Leuvense koffiebar waar we hebben afgesproken even uit het gesprek gerukt door de achtergrondmuziek. “Een oud nummer van hem. Tien minuten rechtdoor.” De nummers van Yusuf zijn niet zo rechtdoor als die van de Britse elektronicavernieuwer. Veeleer minimale kluitjes elektronica, knisperende beats en noise die uitdagend maar omzichtig rond zijn weemoedige, Thom Yorke-achtige stem cirkelen. Neem ‘Nour’, dat is pure deconstructie. “Blij dat iemand dat eens zegt, want dat is precies wat ik heb gedaan: beats laten desintegreren. Er zat eerst een rechtlijnige beat in, en zelfs een drop . Maar zo ben ik niet. Ik wil op een andere manier impact hebben.”
Hoe?
Steurs: Ik wil iets maken dat mijn eigen frequentie volgt. Ik voel mij beter als de beat een beetje half is, en hoekig en koud. Anderen zeggen dat ze daar heel zenuwachtig van worden, maar ik word daar rustig van. Ik wil mensen mee krijgen met de melodie, niet zozeer met een beat. Je kan mensen doen knikken zonder op elke tel een kick te zetten.
Hoe kom je eigenlijk aan de titel ‘Nour’?
Steurs: Ik wilde iets doen met vrouwennamen. Dat nour Arabisch is voor licht, was een gelukkig toeval. Want dat is precies wat ik zoek met mijn muziek: licht.
> Stoemp! live. 11/4 > 22/6, verschillende locaties
> Yusuf. 23/4, 21.00, RITCS Café
Lees meer over: Muziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.