Hooikaai lust betonmolen van Wim Delvoye niet

Danny Vileyn
© Brussel Deze Week
03/02/2005
De buurt rond de KVS staat eens te meer in rep en roer. Niet de hoeren en de pooiers zijn deze keer de bron van ergernis, wel een kunstwerk van Wim Delvoye, Betonmolen, dat de Stad aan de Hooikaai plant. De buurt is tegen, de Stad is voor. En omdat oppositieraadslid Marie-Paule Quix (Spirit) er vragen over stelde op de gemeenteraad, dient Marcel Rijdams (Groen!) de 'malcontenten' van antwoord.
Wim Delvoye is een naam als een klok, een kunstwerk van zijn hand afwijzen lijkt dan ook op vloeken in de kerk. Dat heeft de tegenstanders van de Betonmolen, een neogotisch kunstwerk van vijftien bij vijf meter, er niet van weerhouden om massaal brieven te schrijven naar het stadhuis en hun bezwaren te uiten op de overlegcommissie van vorige week. Omdat de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) haar advies toen nog niet had uitgebracht, werd de beslissing - tot grote ontgoocheling van de buurt - uitgesteld tot 15 februari. De omwonenden zijn vooral bang dat de Betonmolen heel uitnodigend gaat werken op spelende kinderen (achter de KVS komt er ook een speelplein), en dus een gevaar wordt voor hun veiligheid. Omdat de buurt nu al geteisterd wordt door zwerfvuil, zou de Betonmolen wel eens één grote vuilnisbak kunnen worden, zo vrezen ze.

Prijskaartje
Ondertussen is het advies van de KCML er wel. De Commissie, zo vernamen wij, is niet tegen het beeld, maar ze vindt dat er geschiktere plaatsen zijn voor het kunstwerk. Een afsluiting rond het kunstwerk plaatsen om tegemoet te komen aan de bezwaren van de buurt, ziet de commissie niet zitten.
Marie-Paule Quix (Spirit) bond op politiek niveau de kat de bel aan nog voor de overlegcommissie bijeengekomen was. Quix stelde nadrukkelijk dat ze niet wou oordelen over de esthetische kwaliteiten van de Betonmolen. Ze stelt zich wel vragen bij het prijskaartje (300.000 euro) en vraagt zich af of de Stad voldoende rekening heeft gehouden met de bezwaren van de buurt: de veiligheid van spelende kinderen en het vuil. Bovendien vindt Quix het vreemd dat de vzw Associa­tion de l'Art Public een bouwaanvraag indient en niet de Stad. Maar daar is volgens Henri Simons (Ecolo), de schepen van Stedenbouw, niets mis mee. Quix blijft erbij dat de Stad rekening moet houden met de bezwaren van de buurt, al vindt ook zij dat de Betonmolen een plaatsje verdient in Brussel, maar dan in een buurt 'waar er niet zoveel protest is'.
Simons was begin deze week spraakzamer dan vóór de overlegcommissie, al had hij het advies van Monumenten en Landschappen nog niet gelezen. Hij wijst er wel op dat het advies niet bindend is. Volgens Simons heeft de Stad van in het begin aan Delvoye gevraagd om er eventueel een lage, bescheiden omheining omheen te plaatsen. "Vergelijk het met bordjes 'drinkwater' of 'geen drinkwater' bij fonteinen, eerder ontradend dus," zegt Simons. "Ik heb naar de schepen van Middelkerke gebeld, waar Delvoye in de zomer van 2003 een kraan genre Betonmolen geplaatst heeft. Er zijn geen problemen geweest, en als er nu één plaats is met veel kinderen, dan is het toch wel de kust."
Simons wijst erop hedendaagse kunst altijd reacties uitlokt. "Ik ben altijd bereid tot discussiëren. De echte vraag luidt: wat is de plaats van hedendaagse kunst in de stad? Hedendaagse kunst is nooit geliefd bij het grote publiek. Er komt een kunstwerk op aanraden van de architecten van de KVS, maar wij vonden een kunstwerk in de open lucht beter dan binnen in de KVS. In de open lucht zien meer mensen het. Dankzij de Betonmolen krijgt de buurt van de KVS internationale uitstraling."

Aan de malcontenten
Marcel Rijdams krijgt het ondertussen zowaar op zijn heupen van heel de discussie. In een lange 'Open brief aan de malcontenten' haalt hij eerst kort uit naar Marie-Paule Quix en dan uitgebreid naar de buurtbewoners. Rijdams vindt dat de buurtbewoners lijden aan het NIMBY-syndroom, oftewel: not in my backyard. "In het Brussels is dat NIMO, nie in maainen of. De argumenten klinken ongeloofwaardig en ze lijken afkomstig van mensen die alleen hun beeld en hun idee van de stad belangrijk vinden. Eigen stad eerst? Het kan duur klinken, maar zonder investeringen in de achtergestelde wijken raken we met Brussel nooit uit de negatieve spiraal waarin de 'golden sixties' en hun speculanten ons hebben meegezogen. De neo-gotico postmodernistische renaissance Betonmixer lijkt ons een mooi gebaar om in dit 'klein Chicago' symbool te staan voor de wederopbouw."
"Heden-daagse kunst is nooit geliefd bij het grote publiek"
De Betonmolen van Wim Delvoye zet de Hooikaai op stelten. © Wim Delvoye

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Cultuurnieuws

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni