De Brusselse theatermaker Anna Rispoli presenteert op het Kunstenfestival een locatieproject, waarbij de toeschouwers elkaar zelf de dialogen voorlezen. Hun woorden zijn gebaseerd op transcripties van interviews met anonieme Brusselaars over de liefde. Vormelijk is dat experiment boeiend en geslaagd, inhoudelijk mist het wat punch.
© Till Steinbrenner, via KFDA
| Your Word in my Mouth – Brussels take, op het KunstenfestivaldesArts. Van Anna Rispoli, Lotte Lindner en Till Steinbrenner.
Review
KFDA: Doe-het-zelf-theater over de liefde
Your Word in my Mouth, dat Anna Rispoli creëerde samen met Lotte Lindner en Till Steinbrenner, wordt elke avond op een andere locatie gespeeld. Het gaat om plaatsen in Brussel die doorgaans voorbehouden zijn aan vaste bezoekers of intimi: een sauna, een kapsalon in Matonge, de studio van Radio Campus, bar 5th Avenue aan IJzer. De voorstelling die wij zagen had plaats op de 24ste verdieping van een WTC-toren.
De teksten van het stuk zijn transcripties van interviews over liefde, afgenomen van Brusselaars, waaronder een Israëlische polyamoriste, een 17-jarige voetbalster en haar broer, een notaris gespecialiseerd in huwelijkscontracten, een seksuele dienstverlener voor mensen met een beperking, een Tunesische transgender, een ex-parlementslid.
Acht mensen in totaal, wier woorden losjes tot een groepsgesprek zijn gesmeed, maar voor het overige letterlijk worden weergegeven - inclusief euhs, stiltes, en aarzelingen, onafgemaakte zinnen en in de knoop geraakte redeneringen. Acht vrijwilligers uit het publiek gaan zitten op één van de stoelen in de kring waar een tekstbrochure op ligt, en lezen de woorden van hun personage voor.
Dat gebeurt allemaal op een vlotte en ongedwongen manier. Het is vreemd maar niet onaangenaam om het publiek het heft in eigen handen te zien nemen. Er ontstaat compliciteit onder de toeschouwers, én tussen de toeschouwers en de personages van wie hen de woorden in de mond worden gelegd.
De voorstelling speelt elke avond op een andere locatie. Het gaat om plaatsen in Brussel die doorgaans voorbehouden zijn aan vaste bezoekers of intimi, zoals sauna's, kapsalons of bars.
Dat laatste is natuurlijk belangrijk. De interviews die de makers afnamen van de bestaande Brusselaars peilen naar intieme zaken. De ondervraagden hebben het over seks, polyamorie, prostitutie, verliefdheid, broederliefde, jaloezie, frustratie, lichamelijke onzekerheid. Liefde is… een containerbegrip waar iedereen een andere inhoud aan geeft, zoveel is duidelijk.
En die verschillende inhouden over zo’n gevoelig onderwerp kunnen makkelijk conflicteren. Net daardoor worden ze vaak angstvallig in de privésfeer gehouden. Maar in dit ongewone theatrale opzet worden ze letterlijk (van het) publiek, en daardoor mogelijk het voorwerp van onenigheid, onbegrip, irritatie, politieke discussie, onderhandelingen en machtsspel.
Toch wordt die potentieel conflictueuze situatie hier meteen weer ontmijnd, door het feit dat alle woorden en meningen in kwestie in de mond worden genomen door mensen die er totaal niets mee te maken hebben.
Ontboezemingen over parenclubs, het standpunt dat het kapitalisme ons conformistische liefdesleven bepaalt, ouderwets vrouwonvriendelijke uitspraken, details over een geslachtsverandering, gestamel van inspiratieloze preutse pubers, het onbeschroomde relaas van begeleide seks tussen mensen met een ernstige lichamelijke beperking. Al die zaken worden door de originele aanpak van Rispoli op een kalme, haast neutrale manier ter observatie en discussie op tafel gegooid.
De interviews die de makers afnamen van de bestaande Brusselaars peilen naar intieme zaken. Liefde is een containerbegrip waar iedereen een andere inhoud aan geeft, zoveel is duidelijk.
Het is wat vreemd om een mooie Limburgse vrouw van middelbare leeftijd uit het publiek de platvloersheden van een gepensioneerde Brusselse politicus te horen vertolken, maar ook interessant. Op deze onvertrouwde locatie word je ook inhoudelijk op onvertrouwd gebied gedwongen.
Zo presenteert dit polyfone stuk zich als een uitnodiging tot empathie, een oefening in het luisteren en het afleggen van vooroordelen. Door iemand anders niet alleen het woord, maar ook jouw eigen mond te geven, draag je je macht over.
Het is alleen jammer dat je dat maar heel even echt voelt, omdat de getuigenissen en ontboezemingen van de acht Brusselaars niet helemaal beklijven. Er worden zoals gezegd interessante kwesties aangeraakt, maar de interviews lijken iets te vrijblijvend te zijn geweest, waardoor de discussie nooit helemaal op gang komt.
> Your Word in my Mouth – Brussels take, Anna Rispoli / Lotte Lindner / Till Steinbrenner, NL 17/05 - 21:00, FR 17/05 - 18:30; 18/05 - 20:30; 26/05 - 12:00, EN 26/05 - 14:00
Lees meer over: Brussel, Podium, KFDA, Anna Rispoli
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.