Koen Augustijnen/Les Ballets C de la B: Au-delà

Danser en choreograaf Koen Augustijnen is afkomstig uit het Mechelse, hij blijft verbonden aan het Gentse Les ballets C de la B, maar woont tegenwoordig in Molenbeek. Nadat hij met zijn nieuwe voorstelling in première ging in de culturele hoofdstad 2012 van Europa Guimarães, komt hij nu dus in zekere zin thuis met Au-delà.

Au-delà is de grens voorbij, maar als je er een 'l' voor zet ben je in het hiernamaals. Wat deed u besluiten daar een voorstelling over te maken?
Koen Augustijnen: Het heeft er zeker mee te maken dat de jongste jaren een aantal mensen uit mijn omgeving zijn gestorven. Dat heeft iets losgemaakt. Ik begon me af te vragen waar ze naartoe waren en hoe een leven eruit zou kunnen zien nadat je hier vertrokken bent.

Daarnaast heeft het ook te maken met leeftijd. Ik ben zelf 44. In de klassieke dans zou mijn carrière al lang gedaan zijn. In de hedendaagse dans heb je wat meer tijd, maar de jaren beginnen toch te tellen. Ik heb een aantal dansers bij elkaar gebracht die ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Ze kunnen nog veel maar zien ook wel dat de transformatie eraan komt, dat ze op een andere manier zullen moeten gaan bewegen. Waarschijnlijk zijn zij dus ook gevoeliger voor het thema.

Bij dat thema koos u voor jazzmuziek.
Augustijnen: Mijn vader (Walter Augustijnen, red.) was een jazzpianist. Hij is ondertussen gestorven, maar zijn favoriete pianist was Keith Jarrett. Ik ben met die muziek opgegroeid, en hoewel ik de laatste drie voorstellingen met live barokmuziek heb gewerkt wilde ik deze keer iets anders. Er zit trouwens ook een nummer in van mijn vader die eens iets gecomponeerd had voor een film.

De muziek van Jarrett heeft ook wel iets metafysisch en transcendents op sommige momenten. Hij heeft veel uiteenlopend werk, ik kies vooral voor een aantal stukken die hij in de jaren tachtig heeft gemaakt, met groep en solo. Jarrett is iemand die voorbij de standaard-jazz gaat, hij liet veel invloeden toe, ook van klassieke muziek.

Hoe bent u tot het bewegingsmateriaal gekomen?
Augustijnen: Deels intuïtief op basis van de muziek. Deels door inspiratie te zoeken bij verhalen van bijna-dood-ervaringen. Blijkbaar zijn er extreme ervaringen die bij mensen overal ter wereld terugkeren, bijvoorbeeld dat ze prachtige landschappen zien, of een tunnelervaring hebben die dan meer te maken heeft met de angst om weggetrokken te worden. Dikwijls zien mensen ook flitsen en flashbacks die terugblikken op hun leven. Ik kan nog niet teveel zeggen over het decor, maar licht zal er een belangrijke rol in spelen.

Ik heb ook het 'Tibetaanse dodenboek' van Bardo Thödol gelezen, en daarin spreekt men over een soort tussenruimte waarin mensen die gestorven zijn komen, een beetje zoals het vagevuur in de Bijbel, zonder grond onder hun voeten.

Gaan de dansers zweven, of bieden ze vooral weerstand?
Augustijnen: Het is toch een fysieke voorstelling geworden. Ik heb voor de eerste keer in mijn leven last van de meniscus. Er zit zeker een lijn in de voorstelling die loopt van de frustratie en het gevecht naar de aanvaarding van de transformatie. In het begin zijn de vijf dansers erg op zichzelf aangewezen, maar stilaan beginnen we elkaar toch te helpen of te steunen, overstijgen we door de extreme fysiek inspanning een grens, en komen we tot rust.

Au-delà
wanneer: 14 & 15 februari 2012 om 20.00 uur
tickets: 12 / 15 / 16 / 19 euro
----------------