Praat Achteraf: op ontdekkingsreis in de Kelders

De site rond de slachthuizen van Anderlecht blijft een terrain vague waar naargelang dag en tijdstip verschillende zaken aan de hand zijn. Tussen de vleesverwerking en de nering op de markten door, zorgt Cultureghem in de Kelders van Abattoir - zoals ze tegenwoordig heten - met regelmaat voor artistieke en socioculturele interventies en activiteiten. Zo loopt er nog tot volgende dinsdag een ultra-Brusselse tentoonstelling die fotografie aan ander beeldend werk koppelt.

Het initiatief voor Artworld komt van twee Brusselse twintigers: Sanae Jamaï et Ilyas Essadek. Zij studeerde communicatiemanagement en belandde zo in de culturele sector. Hij studeerde internationale handel en journalistiek. Ontwikkelingswerk bracht hem daarna in verre landen, waar hij de lens van zijn fototoestel goed de kost gaf. Sanae en Ilyas ontmoetten elkaar in een theater, en stapten in april met hun concept voor deze tentoonstelling naar Cultureghem. Die korte termijn bleek toch genoeg om nagenoeg zonder middelen hun doel te bereiken. Idee was om Ilyas' reisfoto's te gebruiken als inspiratiebron. Omdat mensen dergelijke beelden toch altijd op een heel persoonlijke manier interpreteren, wilden Sanae en Ilyas wel eens zien op welke manier een reeks Brusselse beeldende kunstenaars dat zouden doen. Ze zochten tentoonstellingen, scholen en academies en het internet af naar onbekend talent en vonden zo een vijftigtal kunstenaars. Reizen bleek het geschikte thema om elkaars pad te kruisen. Op de vernissage waar ook Fadila Laanan en Rudi Vervoort naartoe waren getroond, klonken naar verluidt alle talen van de wereld.

Fasen van een reiziger
Essadeks foto's hangen vooral in de gang die de entree vormt. Legendes ontbreken omdat de beelden vooral dienen als uitgangspunt voor alles wat volgt. De foto's zijn wel geordend volgens de fases die je op een reis kan doormaken: Solitude toont vooral de ruggen van eenzame bewoners in dorpen, steden, gebergtes en kustgebieden. In Regards veranderen de ruggen in gezichten die de fotograferende reiziger in zich opneemt: vluchtig of intens, met een oogopslag die verwondering, interesse, onverschilligheid of achterdocht verraadt. Tot slot is er Reflection: de reiziger komt zichzelf tegen in de confrontatie met het vreemde. Want 'seul le chemin connaît le voyageur', zoals helemaal op het einde van de tentoonstelling ook te lezen staat op een doek dat HMI op de vernissage zelf creëerde.

Artistiek engagement
De eigenlijke tentoonstelling begint als de kleuren, landschappen en figuren op de foto's gereflecteerd en vermenigvuldigd worden tot de kaleidoscoop van beelden, materialen en technieken die de beeldende kunstenaars creëerden.

Alicia Eyg breekt portretten tot mozaïeken met felle kleuren, Carine Leroy laat haar onderwerp met verbluffend vaste hand vervloeien op een groot doek, Radouane Dahmouni tovert met spijkers en licht, Cash met blacklight, Imade Monadi eert met enkel een potlood en aandoenlijke toewijding de mooie ogen van haar model, verschillende kunstenaars verleggen de grenzen van grafitti, street art en kalligrafie.

Een fijn aspect van de tentoonstelling is dat bepaalde beelden en portretten steeds terugkeren. Mede door de labyrintische indeling van de Kelders waan je je zo in een spiegelpaleis. Soms zijn de herinterpretaties van eenzelfde foto ook frappant divers. Mooi is ook dat sommige foto's door de herwerking haast iconische kwaliteit krijgen, zoals in de sjabloonportretten van Yassine Belarbi, die ook een werk in braille maakte. Daarnaast worden er ook montages gemaakt van verschillende beelden. Debutant Achille Kazadi assembleerde zelfs vijftien verschillende foto's tot één tekening die de contouren van het Brussels gewest meekrijgt.

Het liefhebbersgehalte van verschillende werken is groot, maar de organisatoren wilden iedereen die artistiek engagement toonde, de ruimte geven. Zo belandden ook de therapeutische werkjes van de borstkliniek Sint-Jan op de tentoonstelling. En wie zich niet kon inhouden en een hele serie produceerde, kon ook zijn gang gaan. Hopelijk profiteren alle kunstenaars van de zichtbaarheid die ze ook op de website krijgen. De tentoonstelling is gratis, maar het geld dat je in de lounge spendeert, komt ten goede aan de vereniging Dafa Yow, die educatieve projecten in Senegal ondersteunt en daarbij ook oog heeft voor artistieke vorming.

Gezien: Artworld, nog tot 22 september 2013, van 10u tot 20u in de Kelders van Abattoir, Jules Ruhlstraat, Anderlecht.
(metro Clemenceau of Delacroix), www.abattoir.be, www.artworld.be, gratis.