Transhumance: ten huize van de Cubaanse kunstenaar

De privé-kunstruimte CAB pakt uit met een groepstentoonstelling over hedendaagse Cubaanse kunst. De rode draad? De manier waarop kunstenaars omgaan met wonen.

De kunstwereld lijkt zich de laatste tijd steeds meer te vergapen aan Cuba. Door het voorheen erg gesloten regime kwam Cubaanse kunst maar mondjesmaat naar buiten, en dan nog meestal via kunstenaars die hun geboorteland waren ontvlucht, zoals de in Gent gevestigde Ricardo Brey. De kunstwereld wacht niet op de val van het regime om toe te slaan, zoals ook blijkt uit het feit dat de internationale Galleria Continua onlangs een vestiging opende in Havana.

Dat kunst uit Cuba veel meer is dan een hype, blijkt ook uit de aardige expo Transhumance. De tentoonstelling wil tonen hoe kunstenaars omgaan met een vaste woonstek, en hoe ze die in veel gevallen proberen te omzeilen. Knap is de bijdrage van Inti Hernandez, die tijdens de vernissage een replica maakte van de vloer van zijn huis. José Yaque gaat dan weer aan de slag met huiselijke voorwerpen die hij heeft geassembleerd in een gigantische tornado. Kunst over Cuba heeft ook haar valkuilen. Roestige oldtimers, sigarenrokers en vervallen huizen: we krijgen ze tot vervelens toe te zien. Curatrice Sara Alonso Gómez weet dat soort clichés grotendeels te omzeilen, hoewel kaduke gebouwen meermaals voorkomen in het werk van Carlos Garaicoa.

Diana Fonseca verwijst al op subtielere wijze naar het feit dat haast de helft van het eiland op instorten staat. Wat een abstract schilderij lijkt met kleurvlakken, blijkt samengesteld uit brokstukken van verlaten huizen die ze bij elkaar heeft geschraapt. Wilfredo Prieto pakt dan weer uit met een kleine stoorzender door een waterlek te veroorzaken in het gebouw. Knap is ook het werk van Ana Mendieta, waarin de kunstenares zeer traag van onder blokken aarde tevoorschijn komt. Ergens op de grens tussen landart en bodyart.

TRANSHUMANCE
> 25/6, CAB Art Center, www.cab.be