Film: Lena

Met het romantische, tragikomische Aanrijding in Moscou scoorde Christophe Van Rompaey in binnen- en buitenland. Zijn tweede film gaat een heel andere richting uit. De Gentenaar draaide hem in Rotterdam. De mollige Lena loopt stage als kinderverzorgster.

Het botert niet met haar moeder. Die is Pools blijven spreken, verdrinkt in eenzaamheid en maakt voortdurend nare opmerkingen over Lena's gewicht. In de ijdele hoop op wat aandacht en liefde geeft Lena zich aan de ene jongen na de andere.

Dankzij Daan lijkt er een einde aan haar dolen te komen. Maar de populaire jongen heeft een duistere kant en een labiele vader. Met gevaarlijk veel geweld klampt Lena zich vast aan dat beetje gevonden geluk.

Het scenario vinden we maar niets. Op Lena na zijn de personages niet van vlees en bloed. Het lijkt wel zo'n jeugdroman die zwelgt in te thematiseren problemen. Toch grijpt de film aan. De acteurs doen het goed, debutante Emma Levie op kop. Vooral Van Rompaeys verstand en gevoel voor cinema renderen. Via een knappe mise-en-scène, cameravoering en montage maakt hij veel van weinig, desnoods gooit hij er wat muziek van Daan of Amatorski tegenaan. Lena zit vol kleine momenten (een blik, een beeld) die je nu al doen uitkijken naar de uitmuntende film die deze regisseur in zich heeft.

zalen: Vendôme