Film: The Paperboy

Wie staat op finesse, hoogstaande kunst en goede smaak, kan The paperboy maar beter negeren. Het 'wat was me dat?'-gehalte ligt zeer hoog. De ene scène past in een zwoel melodrama, de volgende neigt naar iets van Tennessee Williams, en die daarna naar sexploitation, waarna we even lijken af te stevenen op een rechtbankdrama annex coming of age-verhaal, tot pulp weer de bovenhand krijgt.

Tussendoor wordt de tijdgeest geschetst met vooral aandacht voor het latente en minder latente racisme dat het zuiden van Amerika eind jaren 1960 nog steeds karakteriseerde. Je moet al heel goed zijn om zo'n potpourri tot een goed einde brengen. Dat lukt Lee Daniels (Precious) niet. De film is een zootje. Maar het is een zwoel, verbijsterend zootje. Sinds zijn wereldpremière in Cannes woedt onder journalisten nog altijd de discussie of Daniels zijn film al dan niet bewust richting camp en white trash-extravagantie stuurt. Belangrijker is dat er veel zots te zien is. Nicole Kidman amuseert zich als oversekste del die botergeil wordt van John Cusack, de ter dood veroordeelde krokodillenjager die journalist Matthew McConaughey vrij wil krijgen. Hij rekent daarvoor op de hulp van een collega (David Oyelowo) en zijn jongere broer (Zac Efron) die hopeloos verliefd wordt op Kidman. Totaal onevenwichtig maar geen seconde vervelend.

Kinepolis
UGC Gulden Vlies