Film: Thor: the dark world

Waar zijn de superhelden als je ze nodig hebt? De vraag is sarcastisch bedoeld, want na de comicverfilming Thor: the dark world kun je alleen maar concluderen dat het Hollywood-stripheldenpantser van Marvel stevige barsten begint te vertonen.

Dit vervolg op de avonturen van de dondergod waarmee Kenneth Branagh twee jaar geleden zijn superheldenentree maakte, is slechts een schim van blockbusters als Spider-Man of Iron Man.

Nochtans heeft regisseur Alan Taylor met episodes van successeries als The Sopranos, Mad men en Game of thrones een cv dat het beste doet vermoeden. Alleen krijgt Taylor nooit gravitas, laat staan meeslepende diepgang of amusante fun uit dit fantasyverhaal in onnodige 3D over de strijd van de hamerslingerende held (aussie mét bariton Chris Hemsworth) tegen Malekith.

Die duistere snoodaard wil de kosmos veroveren en en passant de aarde en het godenrijk Asgard verwoesten. Thor roept opnieuw de hulp in van wetenschapster Natalie Portman, terwijl zijn jaloerse broer Loki hem een dolk in de rug wil planten. Een goedkoop, kloek computereffectenspektakel dus dat bijzonder onhandig tussen de aarde (Londen in dit geval) en mystieke scifiplaneten switcht en dat zelden de weg vrijmaakt voor een eigen creativiteit.

zalen: Kinepolis, Le Stockel, UGC De Brouckère, UGC Gulden Vlies