The Hobbit: The Desolation of Smaug

Voor iedereen die na het minder onthaalde eerste deel van Peter Jackson nieuwe Tolkientrilogie The Hobbit met weinig verwachtingen uitkeek naar het vervolg: foute gok. The Hobbit: The Desolation of Smaug bevestigt weerom dat Jackson en zijn tovenaars van Weta Digital moeilijk te kloppen zijn als het aankomt op episch spektakel.

Het even rustig als robuust vertelde tweede deel van deze prequel op Lord of the Rings is veel beter uitgebalanceerd dan An Unexpected Journey, de eerste episode. Terwijl tovenaar Gandalf er alleen op uittrekt, zetten de dertien dwergen en de minzame outsider/hobbit Bilbo Baggins (Martin Freeman, fenomenaal in zijn naïeve onschuld) hun tocht door Midden-aarde verder, op zoek naar het goud dat door draak Smaug bewaakt wordt in de Eenzame Berg.

Van Jackson weet je ondertussen dat zijn cinema een wonderlijk handvest is van de moderne blockbusterfranchise: meeslepende avonturen in adembenemende landschappen en grandioze architecturale decors met indrukwekkende fantasy-creaturen. Die triomf van technisch vernuft en buitengewoon gedetailleerde studioproductiedesign vind je ook terug in dit als een hindernissenparcours van gevaren verpakt saga. Of je nu samen met hobbit door de imposante ondergrondse rotszalen van Elfendorp loopt, trappengalerijen op een steile bergwand beklimt of in een donker bos verstikt raakt in het web van reuzenspinnen: het is een film als een rollercoaster vol verrassingen.

De loepzuivere 3D in de nieuwe 48 beelden-per-seconde techniek maakt het nog een stuk indrukwekkender. Krijg je in de scènes in Lake-Town of Meerstad eenzelfde effect als bij optisch speelgoed met 3D-vensters, in andere scènes is het alsof illustraties van Gustave Doré of taferelen van Breughel stereoscopisch tot leven komen.

Een draak van een film
De draak Smeug (stem van Benedict Cumberbatch) is een wonder van CGI-effecten. Voor wie straks de barbecue aan de praat wil krijgen: nog enkele memorabele vuurspuwende monsters uit de filmgeschiedenis.

The Seventh Voyage of Sinbad (1958)

Uiteraard kan speciale effecten-meester Ray Harryhausen niet ontbreken in dit mini-overzicht.

Veel van zijn onvergetelijke creaturen vind je terug in deze fantastische bewerking van een verhaal uit 1001 Nachten. Een wonder van stop-motionanimatie.

The Wonderful World of the Brothers Grimm (1962)

Ook de Hongaar George Pall is een pionier van de stop-motionanimatie. Liefst vijf keer won hij de Oscar voor speciale effecten. Deze biografische fantasy over de Duitse sprookjesvertellers is middelmatig als film maar Pals draak is kitscherige fun.

Harry Potter and the Philosopher’s Stone (2001)

Van drakeneieren in de toverzaal tot griezelige monsters die schatkamers bewaken: ook in de mythologie rond de populaire leerling-tovenaar horen angstaanjagend draken thuis. De ontzagwekkende fantasiewezens uit het Potter-bestiarium zijn van George Lucas’ ILM.

Reign of Fire (2002)

Hollywood en draken: het huwelijk is niet altijd even geslaagd maar dit is een bij momenten erg fraai en onderhoudend drakenspektakel met pulptoets. Naast Christian Bale schittert ook Matthew McConaughy als kloeke tankbestuurder die draken bestrijdt.

How to Train Your Dragon (2010)

DreamWorks Animation tekende voor deze epische cartoon, een hartverwarmend avontuur over de vriendschap tussen een jonge Viking en een legendarisch drakenmonster. De mythische draken, in allerlei kleuren en formaten, zijn een toppunt van reptielencool.