Flying Horseman of het oerritme van de melancholicus

We treffen de Antwerpse gitarist en liedjesschrijver Bert Dockx op de zogenaamde dag des onheils - 21 december 2012 - maar wie hunkert naar diepzinnig doemdenken is veel beter af bij de bezwerende geluiden van Flying Horseman.

De broeierige, in donkere melancholie badende sfeer spreekt frontman Dockx al van kindsbeen af aan. "Ik weet zelf niet goed waar het vandaan komt, maar het is zeker geen gimmick. Als ik muziek maak, dan speelt alleen mijn gevoel mee. Ik heb wel eens geprobeerd een nummer niet te lang te maken, zodat het misschien ook dienst zou kunnen doen als single, maar voor ik het besef zit ik weer aan acht minuten. Al merk ik dat enkele nieuwe songs voor ons doen verrassend 'licht' zijn."

Muziek is Dockx' redding geweest. "Op school haalde ik nooit goede punten, terwijl ik toch niet dom was." Pas na zijn opleiding aan het conservatorium kwam de ommekeer. "Ik voel mij veel gelukkiger sinds ik deze muziek maak. Noem het gerust een herbronning."

In zijn composities voor het zeskoppige Flying Horseman lijkt Dockx, die ook nog actief is in het jazztrio Dans Dans, steeds meer op zoek te gaan naar een soort van oerritme. Primitieve Afrikaanse ritmes en percussie nemen het al indringende rockpalet af en toe mee in een diepe trance, getuige onder meer de uitgerekte liveversie van de titelsong uit Twist.

Dat vorig jaar verschenen album kreeg met Tenace sessions onlangs een opgemerkt verlengstuk. "Eerst vroeg ons label of we geen videoclip wilden maken, maar dat zagen we niet zitten. In plaats van geld te stoppen in één clip, vonden we het veel relevanter dat er wat meer kwalitatief beeldmateriaal van ons beschikbaar zou zijn op YouTube. Dus hebben we zes nummers live opnieuw ingespeeld en gefilmd, op een zo sober en eerlijk mogelijke manier."

Dierlijkheid
"Ik ben vooral gefascineerd door muziek die al duizenden jaren meegaat. Er zit een universele menselijkheid/dierlijkheid in waar we het contact mee verloren hebben, maar ik geloof dat mensen die onze muziek graag horen daar bewust of onbewust op aangesproken worden. Eigenlijk willen we met iets naar buiten komen dat helemaal losstaat van onze dagelijkse conventies. Daarom gaan mijn teksten ook vaak over het gevoel uit te willen breken. Misschien wortelt mijn melancholie wel in de frustratie dat ik mij in deze maatschappij nooit echt op een natuurlijke wijze heb kunnen ontwikkelen."

Desondanks kwam Dockx' carrière het voorbije jaar in een stroomversnelling terecht: een eerste uitverkochte zaal, lovende recensies, toneelgezelschappen die naar zijn muziek lonken… Onlangs was zelfs een aflevering van het tv-programma De Canvasconnectie volledig aan hem gewijd.

"Een verademing," klinkt het bij Dockx, die al een paar jaar aan de weg timmert in de luwte van de Belgische pop. "Ook al omdat je altijd dezelfde gezichten op tv ziet en dezelfde bands op de radio hoort. Er is niets mis met Jan Fabre, Tom Barman en Nic Balthazar, stuk voor stuk interessante mensen, maar mag het wat minder eenvormig?"

Flying Horseman
wanneer: 18 januari 2013, 22.30 uur
tickets: gratis
----------------------