Wolfert Brederode Quartet: jazz gepuurd uit een minimum aan middelen

Met Post scriptum levert de Nederlandse pianist Wolfert Brederode een waardig vervolg af op zijn ECM-debuut Currents. Met een minimum aan noten maar met een haarscherpe doeltreffendheid creëert hij een totaal eigen geluid. Live voegt hij daar een extra spannende ondertoon aan toe.

Wolfert Brederode is continu op tournee, zowel met zijn eigen kwartet als met andere groepen (Yuri Honing, Susanne Abbuehl…). Die overvolle kalender komt onder meer omdat de 38-jarige pianist studeerde aan het conservatorium in Den Haag, een draaischijf voor jong internationaal jazztalent en zo de ideale plaats om een uitgebreid netwerk op te bouwen tot in het buitenland toe.

"Dat helpt inderdaad," zegt Brederode. "We maken gebruik van elkaars contacten maar het is zeker niet de enige manier om in het buitenland te kunnen optreden. Je moet vooral een internationale sound hebben."

En die sound heeft Brederode. Currents (2007) en ook de recente opvolger Post scriptum werden uitgebracht bij het grote internationale ECM-label. "Tijdens de opnames voor een cd van Susanne Abbuehl kwam ik in contact met Manfred Eicher (de grote man achter ECM, gtb). Hij vroeg mij wat materiaal op te sturen, maar het was pas toen ik hem een demo van mijn huidige kwartet liet horen dat hij enthousiast reageerde en me een contract aanbood."

Een plek in de schaduw
ECM speelt sinds de oprichting in 1969 een belangrijke rol bij het op de kaart zetten van de Europese jazz. Of Brederode zich betrokken voelt bij de discussie over de tweestrijd tussen Amerikaanse en Europese jazz?

"Die scheidingslijn is gelukkig veel vager geworden, mede door de goedkopere reistickets en de continue uitwisselingen," antwoordt hij. "Luister maar naar iemand als Craig Taborn. Hij woont in New York maar zijn jazz kun je niet als typisch Amerikaans bestempelen. Zelf zoek ik vooral naar een mooie klankkleur en de juiste sfeer met een minimum aan middelen. Net zoals goede schrijvers die met een paar woorden een sterke indruk maken. Ik denk aan F.C. Terborgh en Tom Lanoye, die een prachtig taalgebruik hanteert. Mijn favoriet blijft Philippe Claudel, vooral met Grijze zielen, waar de protagonist volledig in de schaduw staat. Daar streef ik ook naar: in de schaduw blijven en bovenal een groepsgeluid creëren. Toen ik materiaal voor tv en theater schreef, moest ik mezelf soms helemaal wegcijferen, want niet in elke scène of in elk stuk is er een piano nodig. Die houding trek ik door naar mijn muziek."

Van de eerste tot de laatste noot
Post scriptum is geen toevallige titel en heeft zeker niet de betekenis van een onbeduidende voetnoot. Brederode: "Een PS kan net de essentiële sleutel bevatten. Dat leerde ik uit een dansopvoering waarbij de verklaring voor de hele voorstelling terug te vinden was in het postscriptum van een brief die werd voorgelezen."

De cd's van Brederode vallen dan ook het best te genieten en te doorgronden als je van de eerste tot de laatste noot alles beluistert. Voor het concert in Flagey zal dat evenzeer gelden, maar de pianist houdt niet van pure herhaling.

"Voor mij is het een absolute noodzaak om meteen verder te kijken van zodra een cd af is. We zullen zeker nieuwe stukken spelen maar er blijven raakvlakken met Post scriptum."

Wolfert Brederode Quartet
wanneer: 14 september 2012 om 20.15 uur
tickets: €10/15
----------------------