Jonathan Burrows en Matteo Fargion pakken John Cage aan
"There is nothing to say, and I am saying it," zo opent de partituur uit 1959 van de hoogst invloedrijke Amerikaanse componist. Dit statement loopt als een rode draad doorheen de acties van Burrows en Fargion in 'One Flute Note'.
De heren lijken te willen zeggen dat er niks speciaals aan het gebeuren is, maar dat ze het toch gewoon doen. Wat misschien fatalistisch klinkt, creëert in deze wonderlijke voorstelling vrijheid, onvoorspelbaarheid en blijheid. Schipperend tussen een ironische sketch en een strikt intellectuele reflectie over hedendaagse dans, dansen de twee heren korte series nonsensicale bewegingen.
Net zoals Cage spelen ze daarbij op de spanningsboog van tegenpolen zoals stilte en niet-stilte of het verwachte versus het onverwachte. Dat laatste werkt onvermijdelijk op de lachspieren van het publiek.
Eenvoudige bewegingen
Met 'Counting To One Hundred' stonden Burrows en Fargion reeds vorig seizoen in Kaaistudio's. Ook hier leidt een Cage-principe tot een boeiende, intelligente en geestige voorstelling. De centrale vraag: hoe de toeschouwer te amuseren met een werkstuk dat uit niets meer bestaat dan tot een tellen tot honderd? Op een strak ritme - Fargion speelt hier zijn rol van componist meer uit - zien we de twee opnieuw eenvoudige bewegingen uitvoeren.
Burrows praat, niet in woorden maar in cijfers. Hoewel we denken te weten waar ons aan te verwachten, zetten Burrows en Fargion ons telkens weer op het verkeerde been in een voorstelling waarvan de structuur onmogelijk te doorgronden lijkt.
Jonathan Burrows & Matteo Fargion: One Flute Note + Counting To One Hundred. 20.30, €12/16
Lees meer over: Brussel-Stad , Podium
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.