In onaanvaardbare staat: Joost Vandecasteele denkt luidop na

Tussen wat jeugdtheater (Sorry voor alles), een nieuwe roman (Vel) en aardig wat opiniestukken door heeft Joost Vandecasteele ook weer een nieuwe comedyshow klaar. Hoewel het geen echte comedyshow is en die ook nog niet echt klaar is... Vandecasteele wil namelijk nog blijven nadenken als hij op het podium stapt.

Met Otaku leverde Joost Vandecasteele in 2012 de eerste comedyshow af die geselecteerd werd voor Het Theaterfestival. Het was dan ook een buitenbeentje in het welvarende (lees eventueel: 'commerciële') Vlaamse comedyland. Opvolger In onaanvaardbare staat belooft dat nog meer te zijn. Joost Vandecasteele: "Ik ben verzot op stand-upcomedy, maar niet per se op wat comedy vandaag is geworden bij ons. Zo ben ik ook verzot op politiek, maar niet per se op politici en het politieke systeem. Otaku was mijn poging om stand-upcomedy met documentaire te verbinden, deze keer doe ik een poging om stand-up te combineren met politieke analyse. Er is natuurlijk een reden waarom ik dat doe in 2014 en de voorstelling maar tien keer speel tot de verkiezingen er zijn. Daarna zou het nog weinig zin hebben."

Je pikt gewoon het recept van Geert Hoste.
Vandecasteele: Ik ga geen conference maken met leuke weetjes genre "die van de sp.a heeft dit gezegd" en "die burgemeester heeft zijn broek afgestoken." Twee onderwerpen zijn belangrijk. Nadat Vlaams Belang eens een column van mij had gerecupereerd op zijn website, ben ik beginnen na te denken over het feit dat we steeds minder toestemming kunnen geven voor dingen die ons worden opgedrongen. Ik verwijs in dat verband ook naar een tekstje van grafittikunstenaar Banksy, die zegt dat wij elke dag belachelijk worden gemaakt door adverteerders die ongevraagd ons blikveld vol reclame hangen. GAS-boetes zijn een nog stommer voorbeeld, dat laat zien dat onze politieke vertegenwoordiging tekortschiet.

Het tweede onderwerp, en dat is eigenlijk de kern van de voorstelling, gaat over het begrip 'politiek correct', zoals in de veelgebruikte zin: 'Het is misschien niet politiek correct van mij, maar...' Die zin is een soort verbale tatoeage geworden van oude blanke mannen. Ik wil een analyse maken van die twee woorden. Wat is politiek? En wat is correct? Als mensen zeggen dat ze politiek incorrect zijn, lijkt het alsof ze een schild opwerpen waardoor ze stoerder en slimmer zijn en meer durven. Maar dat betwijfel ik. We zijn volgens mij in een maatschappij beland, waarin we vooral onszelf niet graag in vraag stellen, geobsedeerd zijn door onze eigen normaliteit, en werkelijk geloven dat wie wij zijn en wat wij doen de norm is. Iedereen die dan iets anders doet, is abnormaal.

Wat heb je in de handen en de mouwen?
Vandecasteele: Ik vind het belangrijk om alle franjes en ruis weg te krijgen. Geen projectiescherm meer. Alleen een micro, mijn gedachten en mijn stem. Het publiek begint van comedy te verwachten dat het niets meer met kritiek te maken heeft, dat het gewoon een avondje uit is. Ik wil daar met mijn beperkte kunde toch tegenin gaan. Noem het spoken word, noem het luidop nadenken. Het Sportpaleis ga ik er niet mee vullen, maar misschien gebeurt er toch iets.

In onaanvaardbare staat

data: 25/1, 20.30

tickets: €8/12/16

waar: Kaaistudio