Fotograaf Silvano Magnone over Polaroid

BRUSSEL - Momenteel loopt in Studio Baxton ‘Expolaroid’, een tentoonstelling met het werk van vijf Polaroidkunstenaars: Peter Glendinning, Melanie Patris, Philippe Seynaeve, Silvano Magone (Studio Baxton) en Pauline Caplet (Studio Baxton). “Exact acht jaar geleden stond Polaroid nog aan de rand van de afgrond, maar nu leeft het op als nooit tevoren.”

De Italiaanse fotograaf Silvano Magnone richtte in 2013 Studio Baxton op samen met de Belg Nicolas Lambert en de Fransman Vincent Bouchendhomme. “In het begin hadden we enkel een fotostudio, maar sinds afgelopen zomer is er de winkel en de galerij bij gekomen. In de winkel verkopen we allemaal vintage fototoestellen en de bijhorende chemische producten die we zelf maken aan de hand van oude recepten. In de inkomhal staat ook een oud fototoestel uit 1920 dat verwijst naar wat wij doen en als je in de winkel naar boven gaat kom je uit in de galerij. Daar hangt ons eigen werk, dat van mij, Nicolas Lambert, Vincent Bouchendhomme, Pauline Caplet en Margaux Nieto.”

Tot 1 mei stelt Studio Baxton nog tentoon in het kader van Expolaroid. Het product was in 2008 nog ten dode opgeschreven, toch is het een van de specialiteiten van het huis. “De specialiteit van het huis is eigenlijk het collodiumprocedé, waarbij we een foto nemen op een natte glasplaat die bewerkt is met zilverhalogenide. In de fotografie staat dit beter bekend onder de Engelse term collodion wet plate process. Dit is een oude techniek uit de negentiende eeuw. Daarnaast werken we ook veel met Polaroid. Het collodiumprocedé is eigenlijk de voorloper van de Polaroid, omdat het ook telkens een unieke foto is”, zegt Magnone.

Volgens de fotograaf heeft Polaroid een bepaalde charme waardoor het nu aan een revival bezig is. “Een Polaroidfoto heeft verschillende charmes. Het feit dat je slechts één foto kan nemen van een uniek moment, maakt het net zo speciaal. In tegenstelling tot een foto op je iPhone, kan je het resultaat meteen vastnemen. Veel mensen kopen een Polaroid omdat je de foto kan houden als herinnering, maar je kan hem ook als een geschenk geven. Het is een aandenken aan een bepaalde belevenis en het maakt je herinneringen tastbaar.”

Nostalgie
“Ik hou ervan om met Polaroid te werken omdat die foto’s vol leven zitten. Ze zijn puur.” Magnone houdt niet van het artificiële en trekt dat door in zijn materiaal, maar ook in zijn manier van werken. “De toestellen die ik gebruik zijn allemaal handgemaakt. Zo heb ik een Polaroidcamera die handgemaakt is in Italië, met echt Italiaans hout. Ook mijn manier van werken is puur. Zo werk ik het liefst van al met naakte modellen omdat de puurheid dan naar voren komt. Kleren werken voor mij als lagen die een schild vormen en wanneer iemand naakt is, dan heeft die geen schild meer en dan zie je de ware persoon.”

Volgens Magnone druist de Polaroid ook in tegen de snelheid waarmee we nu leven. “Het leven wordt alsmaar sneller en Polaroid gaat daar tegenin, want het vergt veel tijd. Soms kan het twintig minuten duren vooraleer je het eindresultaat ziet. Wat Polaroid zo doet verschillen van een digitaal toestel of je iPhone is dat je moet nadenken voor je een foto maakt. Je kan de foto niet zomaar wissen als het resultaat je niet aanstaat.”

Zo komen we ook bij de keerzijde van Polaroid. “Het is duur in vergelijking met digitale fotografie. Een rolletje van tien foto’s kost gemakkelijk 30 euro. Net daarom denkt je meer na over het moment waarop je drukt.”
“Bij ons kunnen mensen niet enkel terecht om een nieuw toestel te kopen, maar ook wanneer ze een oud toestel gevonden hebben op zolder,” zegt Magnone. “Wij bekijken dan of het nog werkt en zo niet repareren we het. Elke week komen mensen langs met zo’n oud toestel. Het is echt ontroerend om te zien wanneer we mensen vertellen dat ze het toestel nog kunnen gebruiken. Daarvoor doen we het ook. We brengen een stukje nostalgie terug tot leven.”