Perfect Sense

Kunt u wat aanvangen met de volgende omschrijving: een mix van Contagion, Melancholia, Blindness en Young Adam. Nauwelijks? Er is iets vreemds aan de hand met deze film. Ik vroeg me tijdens de vertoning af wat regisseur David Mackenzie (Young Adam, Hallam Foe) toch in dat verhaal zag. Maar als je het neerschrijft, is het wél erg interessant en intrigerend. Een epidemie – daar zijn de virussen weer – lijkt de ondergang van de mens te betekenen. Een voor een verliest hij zijn zintuigen. Hysterische lach- of huilbuien gaan aan het verlies van de reukzin vooraf. Schranspartijen kondigen het verlies van smaak aan. Een woedeaanval is het signaal dat doofheid niet meer veraf is. Wonderwel past de mens zich aan elke nieuwe handicap aan.Wat is nog het verschil tussen een fles azijn en een Château Mouton-Rothschild? Verdwijnen met de geur ook onze herinneringen? De gevolgen van het zintuiglijke verlies komen helaas maar een beetje aan bod. De klemtoon ligt op de liefde die ondanks de penibele en alsmaar verergerende situatie openbloeit tussen een sexy kok met weinig tijd (Ewan McGregor) en een knappe epidemiologe (Eva Green). Met die romantiek zit het wel goed. De scènes die het uitvallen van zintuigen uitbeelden zijn dan weer overtrokken. Ach, beter een eigenaardige film dan de dertiende uit een dozijn.

--FR-- Est-ce que la description suivante vous tente : un mélange de Contagion, de Melancholia, de Blindness et de Young Adam. Pas vraiment ? Il y a quelque chose de bizarre dans ce film. Pendant la projection, je me suis demandé ce que le réalisateur David Mackenzie (Young Adam, Hallam Foe) voyait dans cette histoire. Mais sur papier, c’est intéressant et intrigant. Une épidémie (revoilà les virus !) risque d’entraîner la disparition de l’humanité. L’homme perd ses sens un par un. Un rire ou des pleurs hystériques précèdent la perte de l’odorat. Une envie de ripaille annonce la perte du goût. Un accès de colère signale que la surdité n’est plus très loin. L’homme s’adapte merveilleusement à chacun de ses nouveaux handicaps.
Quelle est alors la différence entre une bouteille de vinaigre et un Château Mouton-Rothschild ? Est-ce que nos souvenirs disparaissent avec les odeurs ? Les conséquences de cette perte des sens ne sont hélas que peu explorées. L’accent est placé sur l’amour qui, malgré cette situation pénible et qui ne cesse d’empirer, se développe entre un chef sexy dont le temps est compté (Ewan McGregor) et une jolie épidémiologiste (Eva Green). Leur relation engendre quelques belles scènes. Celles de la perte des sens sont à nouveau forcées. Bon, il vaut mieux un film qui sort de l’ordinaire qu’un film comme on en trouve des dizaines.

--EN-- Does the following description mean anything to you: a mix of Contagion, Melancholia, Blindness, and Young Adam. Not really? There is something strange about this film. During the screening, I found myself wondering what director David Mackenzie (Young Adam, Hallam Foe) saw in the plot. But when you write it down, it is extremely interesting and intriguing. An epidemic (indeed, another virus movie) appears to be about to wipe out humanity. Humans lose their senses, one by one. Hysterical laughing or weeping precede the sudden loss of the olfactory. Pig-out banquets are sure to be followed by the loss of taste. Fits of rage predict impending deafness. Amazingly, however, humans adapt to each new handicap. What is the difference between a bottle of vinegar and a Château Mouton-Rothschild? Does the loss of smell necessarily imply the loss of memory? The consequences of this sensory loss are only treated very superficially. The focus is squarely on the love that is blossoming – despite the dreadful and worsening situation – between a sexy chef with little time (Ewan McGregor) and an attractive epidemiologist (Eva Green). Their romance is doing just fine. The scenes that show the loss of the senses, on the other hand, are completely exaggerated. Oh well, it’s better to be original than a dime a dozen.

PERFECT SENSE ••
UK, 2011, dir.: David Mackenzie, act.: Eva Green, Ewan McGregor, 90 min.