Abbota: pendelen tussen poptempels

Naar jaarlijkse traditie vullen de Ancienne Belgique en de Botanique twee avonden met het vurigste uit de vaderlandse pop-, rock- en elektronicastallen. AGENDA trekt een blik lof open.

HITSVILLE DRUNKS
Mauro met de pet - Botanique

In de Antwerpse muziekkamer van Mauro Pawlowski hangen de papieren met punaises aan de muur. Vastgepind: alle oude en nieuwe bands waar hij deel van uitmaakt. "Als ik mij na een halfuur verveel met de ene, dan begin ik met de andere," zegt de eclectische zanger-gitarist, die ook live lustig blijft pingpongen tussen de meest diverse stijlen, vrolijk meanderend tussen hoge en lage cultuur, tussen pop en rock, freejazz en kosmische noise.

In de maand volgend op ons gesprek staat hij met maar liefst vier verschillende bands op vier verschillende Brusselse podia. Nu stelt hij het powerpopdebuut voor van Hitsville Drunks, straks volgen albums van het smerig rockende Gruppo di Pawlowski en het Nederlandstalige Maurits Pauwels Experience. "Zo werk ik al mijn hele leven. Na een tijd heb ik genoeg repertoire voor een plaat. De bandleden selecteer ik uit dezelfde poule van een tiental muzikanten."

Zo ging het ook met Hitsville Drunks, misschien wel zijn meest poppy verschijningsvorm. "Het begon met mijn oude vriend, de drummer Herman Houbrechts. Als duo paste alles in één auto, logistiek een enorm voordeel. Voor we er erg in hadden waren we met vier, met vinylfreak en bassist Jan Wijgers en gitarist Sjoerd Bruil erbij."

De plaat is uit op cd, vinyl én cassette, via het ouderwetse Starman Records dat tot nog toe alleen goed bewaarde geheimen uit de kluizen van de belpop had uitgebracht. Pawlowski en co kunnen er ongegeneerd de retroartiest uithangen. Meer zelfs, het nummer 'Retro artist' werd specifiek geschreven voor de plaat. "Ik wou een ode brengen aan de muziek uit mijn kindertijd. Cheap Trick met 'I want you to want me', ELO, T.Rex, Mud, Hunky dory-Bowie...: muziek die ik nooit beu word. Er zit geen groter plan achter Sincerely average. Het is puur spelplezier. De nummers zijn fantasieën. Zo kruip ik in de titelsong in de huid van iemand die zich totaal overgeeft aan een vrouw en zegt: 'Eigenlijk ben ik een heel interessante vent, maar voor u wil ik alles zijn, zelfs Jan met de pet.'" (TP)

THE SORE LOSERS
Whole lotta Roslyn - Botanique

"We hadden net te véél songs," sputtert Cedric Maes, gitarist bij The Sore Losers, tegen wanneer we polsen naar het beest genaamd writer's block. De Limburgers hebben er bijna vier jaar over gedaan om hun oplawaai van een debuut met Roslyn een opvolger te geven.

"Op den duur wisten we niet meer wat we wilden uitwerken. Rudolf De Borst heeft ons geholpen bij het selecteren," zegt Maes over de producer, in een ander leven frontman van het Nieuw-Zeelandse garagerockvehikel The Datsuns. Die selectie blikte de band in het Zweedse Göteborg in, met de hulp van een mengtafel die Freddie Mercury zaliger nog heeft ingezegend.

"Om een plaat op te nemen sluiten wij ons graag af van ons dagelijkse leven, van ons werk en onze vrouwen en kinderen," lacht zanger Jan Straetemans. "En die console, tja, die hoor je niet in de sound, maar ze was een mooie bonus." Die sound is nog steeds een whole lotta rock van de vettigere soort, denk aan zeppeliniaanse gitaren gerijpt in een groezelige kelder, met franjes die uitwaaieren naar Roky Erickson, Captain Beefheart en Tom Petty. En vooral druipend van de groove, waarvoor de groep onder meer inspiratie vond bij Electric mud van Muddy Waters.

"Eind jaren 1960 wilde Chess Records zijn oude bluesmannen aansluiting doen vinden bij de psychedelische rockscene. Dat was een beetje een gimmick, en de critici vonden het maar niks. Maar die plaat klinkt wel supervet," zegt Straetemans. "Roslyn zou de naam van een hartenbreker kunnen zijn of een stadje waar de personages uit het album ronddolen," zegt Maes over de titel van het album, die ook de voornaam is van Marilyn Monroe in The misfits. "Het is een beetje mysterieus, zoals de hoes van Rob Jones. Supersjieke kerel, die net zo goed schrijft als hij kan tekenen, overigens. Hij heeft ooit een mailtje naar Jack White gestuurd, waarna White die verwerkte in 'Machine gun silhouette' en hem songcredits gaf. We zullen hem straks een stapeltje vinyls sturen, zodat hij ze stiekem kan achterlaten bij Third Man Records." (Lacht) (TZ)