Alan Haydock: 'De bladzijde is omgedraaid'

Alan Haydock (34) speelde meer dan 250 wedstrijden in eerste klasse. Met zijn mentaliteit en doorzettingsvermogen veroverde hij de harten van heel wat Molenbeekse supporters. Het wereldje moe zette hij in juni een punt achter zijn carrière en ging hij een nieuwe uitdaging aan.

M aar eerst blikt Haydock nog even terug. "Als zestienjarige debuteerde ik bij de eerste ploeg van Diegem, in eerste provinciale. Ik heb er veel geleerd: veel tikken geïncasseerd, maar er net zo goed leren uitdelen. Die ervaring heeft mij veel bijgebracht. Ik heb met Diegem ook de titel behaald in eerste provinciale."

Haydock doorliep bij Diegem al de jeugdcategorieën. Heel wat Belgische eersteklassers aasden op de spits, maar zijn vader achtte het beter dat hij eerst zijn school afmaakte. Op achttienjarige leeftijd tekende hij bij RWDM. "Het was een gok. Ik kwam bij de beloften terecht en wist niet of ik echt een grote stap vooruit had gezet. Dankzij de grote blessurelast in de eerste ploeg kwam ik op de bank terecht tijdens de wedstrijd tegen AA Gent. Tot mijn grote verbazing mocht ik een halfuur voor tijd invallen. Daar stond ik dan met mannen als Gunther Jacob en Guy Vandersmissen op het veld, spelers naar wie ik opkeek. De wedstrijd stevende af op een 0-0, tot ik in de 91ste minuut scoorde. Wat een binnenkomer!"

Dankzij die vierde plaats mocht RWDM Europees gaan. Het bleef beperkt tot twee wedstrijden tegen het Turkse Besiktas JK, maar het was een mooie ervaring. De goede prestaties van Haydock leverden hem een selectie op voor de Belgische beloftenploeg. "Op het toernooi van Toulon speelde ik onder meer tegen David Beckham. Een jaar eerder speelde ik nog bij een eersteprovincialeploeg. Het kan snel gaan in het voetbal."

RWDM zakte uiteindelijk naar tweede klasse en na vijf jaar in het Edmond Machtensstadion besloot Haydock naar La Louvière te vertrekken. Hij beleefde er drie mooie jaren, met een Beker van België als uitschieter. Ondertussen ging zijn RWDM failliet. "Ik had het voelen aankomen en we hadden het kunnen vermijden. Maar alle waarschuwingen vielen toch in dovemansoren. Vooral voor de supporters was het een zware slag."

Johan Vermeersch lanceerde het project FC Brussels; de ploeg werd vrij snel kampioen in tweede klasse. In eerste hebben ze vooral tegen de degradatie gevochten, maar ook een goed seizoen gedraaid onder trainer Albert Cartier. "Uiteindelijk ben ik na vijf seizoenen vertrokken, ik was op , ik had er genoeg van. Op een bepaald moment was ik meer met de so­ciale werking bezig dan met mijn voetbal. Het is niet mijn taak om bezig te zijn met papieren, om de problemen van de spelers op te lossen. Je had dan ook nog de uitspraken van de voorzitter, wij moesten de buitenwereld sussen. Vertrekken deed pijn, maar het moest."

Haydock sloot zijn professionele carrière af bij Tubeke, waarmee hij naar tweede zakte. Begin dit jaar besliste hij te stoppen met voetballen en ging hij in op een voorstel dat hij naar eigen zeggen niet kon afslaan: "Ik ben commercieel verantwoordelijke van het Neutraal Ziekenfonds in Brussel. Nu wil ik op dit terrein slagen."

"Ik heb verschillende andere voorstellen gekregen toen ik bekendmaakte dat ik stopte. Om aan de slag te gaan bij de jeugdwerking van Anderlecht, bijvoorbeeld. Het kabinet van Laurette Onkelinx heeft me ook gevraagd om op te komen voor de PS bij de verkiezingen in juni. Cartier stelde me onlangs nog voor om assistent-trainer te worden bij Eupen. Ik heb dat naast mij neergelegd, eerst wil ik me bewijzen in mijn huidige werk."

Zestien jaar heeft Haydock meegedraaid in de professionele voetbalwereld. Hij kijkt tevreden en trots terug. "Van geen enkele beslissing heb ik spijt. Met ups en downs heb ik een prachtige carrière gehad."

Haydock heeft zijn voetbalschoenen nog niet helemaal aan de haak gehangen. Hij blijft spelen bij SK Halle in eerste provinciale, samen met zijn goede vriend Yves Buelinckx. Nog twee jaar wil hij blijven voetballen. "We zien wel wat de toekomst brengt. Ik heb nu mijn diploma Uefa B en zal binnen een paar jaar wel mijn andere diploma's behalen. Nu krijgt mijn gezin voorrang. Molenbeek trainen? Dat zou een droom zijn, maar dan moet de club eerst beter georganiseerd zijn, en ze moeten natuurlijk ook willen. Het is alvast een goede zaak dat mijn goede vriend Thierry Dailly er manager is. Hij zit er ook mede dankzij mij; ik heb hem een duwtje in de rug gegeven."