Marine Lewuillon gaat resoluut voor Olympische Spelen van 2016

Marine Lewuillon (22) wil in de voetstappen van haar vader Alain treden. Hij roeide een knappe carrière bij elkaar en werd in 1988 vierde op de Olympische Spelen van Seoel. Dochter Marine droomt van de Spelen in Rio de Janeiro en wordt daarvoor gekoppeld aan Annick De Decker. Dit najaar worden de fundamenten gelegd van, hopelijk, een succesverhaal.

"Eigenlijk ben ik vrij laat begonnen met roeien: pas op mijn zestiende," legt Lewuillon uit. "Het interesseerde me gewoon niet zoveel en het was nu ook weer niet zo aanwezig bij ons, want de topsportcarrière van mijn pa zat er al op toen ik nog een klein meisje was. Maar hij wou toch dat mijn zus en ik het eens probeerden, dat we er minstens één keer van proefden. We zijn dan eens naar een stage van zijn club in het zuiden van Frankrijk getrokken, en daar is het allemaal begonnen."

De roeimicrobe maakte stilaan opgang bij Lewuillon. Het begon met één wekelijkse training, gevolgd door af en toe een competitie mee te pikken en voor ze het wist trainde ze voluit om een plaats te veroveren op het wereldkampioenschap voor junioren in 2009. Daar slaagde ze ook in. De appel valt niet ver van de boom.

"Het is iets dat in je moet zitten, dat is bij mij wel het geval, denk ik. Dat ik er af en toe mee in aanraking kwam tijdens mijn jeugd zal ook wel een rol gespeeld hebben. Maar het voornaamste is toch dat ik een harde werker ben. Om er te geraken heb je het nodige talent nodig, maar hard werk maakt ook wel het verschil. Ik heb lange tijd een coach gehad van mijn club, maar vandaag traint mijn vader me. Al is dat niet altijd evident, omdat ik me tegenover hem meer veroorloof. Pas op, we hebben een goede relatie en maken nooit echt ruzie. Maar ik durf hem wel eens tegen te spreken omdat hij mijn vader is."

Onverwachte euforie
Na haar deelname aan het wereldkampioenschap voor junioren in 2009, waar ze een boot deelde met drie Vlaamse meisjes, werd haar jonge carrière op een laag pitje gezet. Ze trok namelijk naar de ULB en begon er een opleiding bio-ingenieur. Op dit vlak wou ze niet in de voetstappen van haar vader treden.

"Hij heeft het roeien met zijn studies gecombineerd, maar is een paar keer blijven zitten en is er uiteindelijk mee gestopt. Daaruit heb ik geleerd en dus stelde ik mijn studies voorop. Ik bleef wel roeien, een drietal trainingen per week, maar al mijn aandacht ging naar mijn studies. Tijdens mijn eerste jaar ging dat wel, maar in het tweede was het moeilijker om mijn sport niet voluit te beoefenen. Ik raakte gefrustreerd omdat ik niet voluit kon gaan, ik had het gevoel een jaar te verliezen. Het bleef in mijn hoofd spelen, omdat ik wist dat ik er uiteindelijk nog voluit voor zou gaan."

Lewuillon is vandaag een van de mooiste voorbeelden van het geslaagde topsportbeleid bij de ULB. Veel faciliteiten heeft ze niet nodig, want haar lessen kan ze aanpassen in functie van haar trainingen. Haar prestaties groeien gestaag en kenden eerder dit jaar een voorlopig hoogtepunt. "Vorig jaar moest ik me in de aanloop van het wereldkampioenschap alsnog concentreren op de skiff (individueel nummer, ts), nadat mijn Luikse ploegmaat geblesseerd uitviel. Ik probeerde het zonder al te veel verwachtingen, maar kwalificeerde me toch op het allerlaatste moment. Ik eindigde uiteindelijk veertiende. Geen slecht resultaat aangezien het mijn eerste jaar terug was, maar toch een bewijs dat ik nog veel werk voor de boeg had."

"Dit jaar mocht ik voor het laatst aan het wereldkampioenschap -23 deelnemen. Mijn doel was beter te doen dan vorig jaar. Ik haalde de A-finale en werd vijfde, ongelooflijk! Ik was echt euforisch. Dit geeft mijn motivatie een ongelooflijke boost, al moet ik volgend jaar aantreden in de categorie senior A, waar het niveau nog hoger ligt."

Evenwicht en harmonie
Die uitstekende prestaties sterken de Brusselse in haar overtuiging dat ze het topniveau aankan. Haar volgende doel is niet het minste: ze wil zich kwalificeren voor de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro. Daarvoor gaat ze een duo vormen met de Gentse Annick De Decker. "Dit is terug een nieuw begin voor mij. Het is wel wat moeilijk omdat het met de skiff net goed begon te gaan. Maar dit is volgens mij onze beste kans om Rio te halen."

"We zullen samen in één boot roeien waarin elk één spaan heeft. Dat is een andere mentaliteit. Bij skiff kon ik mijn zin doen, hé. We hangen nu echt van elkaar af, we moeten volledig in harmonie zijn om het beste uit onze krachten te halen. We zullen elkaar volop moeten vertrouwen en onze techniek op elkaar afstemmen."

Deze winter beginnen beide roeisters elk van hun kant met het leggen van een stevige (fysieke) basis, om dan stilaan naar elkaar toe te groeien. Ze zullen regelmatig afspreken om stevige trainingssessies in te lassen en voor volgend seizoen staan alvast verschillende nationale en internationale competities op hun programma. Ze hopen volgend jaar het wereldkampioenschap te halen om zich te meten met de besten.

"Ik spreid hier mijn vierde jaar voor, het is dus geen optie dat we falen. Sinds dit jaar heb ik een halftijds contract bij Adeps (Franstalige tegenhanger van Bloso, red.) en dat is wel een grote steun. Zonder die hulp, zou ik mijn studiejaar wellicht niet gespreid hebben."

"De Olympische Spelen zijn mijn ultieme droom, ja. Indien we het halen, zal ik in 2016 een jaar stoppen met mijn studies om me dan volledig toe te leggen op de Spelen, om het jaar erna mijn studies af te maken en terug een sabbatjaar in het roeien te houden. Al wil ik daar allemaal nog niet teveel over nadenken, ik verkoop het vel van de beer niet graag voor hij geschoten is."