Sean Villanueva zet 'big wall climbing' op de kaart

Sean Villanueva is alweer op avontuur. Op 5 februari vertrok hij met drie compagnons om in Venezuela tepui’s, scherp afgesneden tafelbergen, te beklimmen. Villanueva leeft voor het avontuur en specialiseert zich in big wall climbing. Kort samengevat: een zo steil mogelijke rotswand opklauteren, soms dagenlang.

'H et is begonnen in de bomen van het Zoniënwoud," vertelt Sean Villanueva (31). "Mijn vrienden en ik speelden er met touwen en zelfgemaakte gordels. Toen zij naar de klimzaal trokken, ben ik gevolgd. Aanvankelijk ging ik wekelijks een of twee keer klimmen, maar vanaf mijn zestiende raakte ik echt gebeten. Het slokte al mijn vrije tijd op. We begonnen buiten te klimmen en dat sprak me echt aan."

De passie van Villanueva was zo hevig dat hij na zijn middelbareschooltijd aan het Koninklijk Atheneum Etterbeek besloot alleen de wereld rond te reizen om te klimmen. Na een paar maanden hard werken had hij genoeg geld gespaard en vertrok hij naar de VS, Zuid-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland. "Ik kwam aan in een grote stad, trok naar een klimzaal en ontmoette daar mensen die mij de weg wezen naar het beste klimgebied in de buurt. Veel geld gaf ik niet uit, het was heel low budget. Ik deed altijd aan autostop en heb maar twee bussen genomen. Ik ben wel een paar keer bang geweest. Bijvoorbeeld urenlang liften op een eenzame plek, zonder plan, tot het pikdonker was. Maar telkens als ik in de problemen dreigde te komen, gebeurde er een mirakel dat me uit de nood hielp."

"Mijn doel was steeds moeilijkere rotsen beklimmen. De fysieke limieten aftasten, mijn sportieve prestaties naar een hoger niveau brengen. Die reis heeft me mee gevormd, ik heb toen heel veel geleerd. Het is daar dat ik ook de motivatie heb gevonden om aan een studie Lichamelijke Opvoeding aan de VUB te beginnen, die ik ook nog eens heb afgewerkt."

Hangende tentjes
De rode draad in Villanueva's jonge carrière is de zucht naar avontuur. Na een begin in de zaal en een overstap naar de rotsen concentreert hij zich nu al een paar jaar op big wall climbing. "Dan beklim je een grote verticale rotswand, zo steil mogelijk. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad van de wand en de strategie die je kiest, kun je op twee manieren klimmen. Bij alpine style pak je zo weinig mogelijk materiaal en eten mee en klim je zo snel mogelijk. Al is 'snel' relatief, want soms klimmen we veertig uur lang. De klimlijn moet dan wel relatief makkelijk zijn. De andere manier is big wall style. Dan neem je heel wat materiaal en eten mee en kun je bijvoorbeeld gedurende zestien dagen en nachten op de wand verblijven. Ik doe beide stijlen."

Klimmen gebeurt vooral met klemblokjes en friends, die zich in een opening van de rots vastzetten. De gebruikte routes zijn meestal helemaal nieuw, waardoor de klimmers nooit weten wat ze mogen verwachten. Ook het weer kan behoorlijk bepalend zijn. "Als er een storm is, zitten we soms drie dagen vast op de rotswand. We liggen daar dan in hangende tentjes. Je zit kort op elkaar en wacht af tot het weer beter wordt. We nemen altijd boeken en muziekinstrumenten mee, om toch bezig te blijven. Je moet tegen een stootje kunnen en minimalistisch kunnen leven. Dat doe ik ook als ik in België ben, trouwens."

"Tijdens je klim moet je rustig blijven, de controle behouden, de juiste keuzes maken. Soms weet je niet wat volgt, je bent nooit zeker of je een plekje gaat vinden om je klemblokje te steken. En als je gaat, dan mag je niet omkijken."

Pakistan, Argentinië of Groenland, Villa­nueva reist de wereld rond om te klimmen. Dat vergt veel van zijn lichaam; van zijn periodes in België maakt hij dan ook gebruik om zich fysiek voor te bereiden. "Soms heb je moeilijke krachtpassages van twee bewegingen waar je echt moet vechten om erdoor te geraken. Soms klim je veertig uur aan een stuk, waar je uithouding echt speelt. Je vecht dan soms tegen de slaap terwijl je klimt. Het gebeurt zelfs dat je hallucinaties hebt door de uitputting. Toen ik in Groenland op een gletsjer aan het dalen was, zag ik op een bepaald moment een baby die tegen mij begon te praten. Dat was heel raar, het leek zo echt. Dan moet je jezelf toch even in de arm knijpen."

"De aantrekkingskracht is moeilijk uit te leggen. Dat gevoel als je daarboven in zo'n tentje hangt, bijvoorbeeld... Dat is echt genieten, zo'n machtig moment. Je voelt dat je leeft. Daarom doe ik big wall climbing: om te leven."

Villanueva klimt steeds met vrienden. Hun avonturen worden meestal vastgelegd op dvd. Sponsors financieren hun expedities. Daarnaast klimmen ze regelmatig in Europa en geven ze ook lezingen over hun avonturen, over heel de wereld. In december waren dat er maar liefst vijftien.

Nieuw lesvoer verzamelen ze sinds zondag 5 februari in Venezuela, waar ze anderhalve maand zullen verblijven. "We beklimmen er tepui's in de jungle. Een vastomlijnd doel hebben we niet, we zien ter plaatse wel welke wanden we beklimmen. Het wordt een nieuw avontuur, weer iets helemaal nieuws. In Pakistan klommen we bijvoorbeeld op zesduizend meter hoogte. In Groenland voeren we met een zeilboot een fjord in en zette de kapitein ons aan de voet van de rotswand af. Om de paar dagen kwam hij kijken of we al aan het dalen waren."

"Ik heb nog massa's toekomstplannen, er is nog zoveel te beklimmen. Antarctica trekt me bijvoorbeeld ontzettend aan. Je hebt er heel grote wanden en het is het meest afgelegen continent: avontuur verzekerd. Ik wil nog veel verhalen verzamelen."

--------------------------
Dvd's kunt u bestellen op www.xpedition.be